3 Μαΐ 2011

Η Οικολογική Κίνηση Μιραμβέλλου, για τον Αμίαντο στα Σχολεία

ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ
Ο ΑΜΙΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα σε αυτές τις περιπτώσεις από την άγνοια του μαθητή που πηγαίνει ανυποψίαστος στο σχολείο του, που έχει κατασκευαστεί ή επεκταθεί με αμιαντοκατασκευές, του τεχνίτη που επισκευάζει φρένα με αμίαντο, του εργάτη που δουλεύει σε αίθουσες με ψευδοροφές από αμίαντο, με την άγνοια εκατομμυρίων ανύποπτων πολιτών που κυριολεκτικά πίνουν νερό από σωλήνες ύδρευσης με αυξημένη συγκέντρωση ινών αμιάντου
Είναι απίστευτο ότι υπάρχουν ακόμα σχολεία με οικοδομικό υλικό τον καρκινογόνο αμίαντο, 29 χρόνια μετά την Οδηγία 76/769/Σεπτέμβριος 82. Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 149 της Συνθήκης αυτής που απευθύνεται προς όλα τα Κράτη–Μέλη «απαγορεύεται αυστηρά η χρήση και εμπορία των προιόντων και παρασκευασμάτων του αμίαντου».
Η εγκληματική αδιαφορία των εμπλεκομένων φορέων για τη χρήση του αμίαντου ειδικά στα σχολεία καταδεικνύεται χρόνια τώρα και από επίσημα χείλη μέσα στη (Υπουργός Υγείας, Πρακτικά Βουλής, Θ΄Περίοδος, Σύνοδος Γ). Επικαλούμενος την με αρ. 2592/1984 (ΦΕΚ 230/85 Τ.Β) Απόφαση Χημικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία και ύστερα από τη σχετική Οδηγία της Ε.Ε. και σε εναρμόνιση με αυτή απαντά ότι «επειδή κατά τη χρήση του εν λόγω υλικού εκτιμάται ότι απελευθερώνονται ίνες αμιάντου στο χώρο των σχολείων, συνιστάται η μη χρήση τέτοιων υλικών, ώστε να αποφεύγεται η διαφυγή ινών αμιάντου στο περιβάλλον». Παρόλα αυτά αν μερικοί εξακολουθούν να στρουθοκαμηλίζουν, θυμίζουμε ότι το κτίριο που στεγαζόταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκκενώθηκε το 1991, όταν βρέθηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί αμίαντος κατά την κατασκευή του το 1967.
Ο αμίαντος είναι πυριτικό υλικό ινώδες, σκληρό και ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες, απρόσβλητο από χημικές δράσεις και με αντοχή τετραπλάσια του χάλυβα. Στη φύση συναντάται στα ορυκτά σερεπεντίνη και αμφίβολο. Ο πιο κοινός τύπος είναι 3MgO.2SiO2. 2H20. Στην Ελλάδα υπάρχει στη Δυτ. Μακεδονία και Ήπειρο. Λόγω των παραπάνω ιδιοτήτων υπάρχουν πάνω από 3.000 χρήσεις και εφαρμογές του αμίαντου. Χρησιμοποιήθηκε σαν μονωτικό για πρώτη φορά το 1866 και σαν αμιαντοτσιμέντο το 1870. Οι χρήσεις του από τότε πολλαπλασιάσθηκαν. Πυρίμαχα γάντια, στολές και σωλήνες ύδρευσης και άρδευσης, μονώσεις σε λέβητες και σωληνώσεις, πλάκες δαπέδων και οροφών, φίλτρα και ηλεκτρικές συσκευές όπως σίδερα, ψηστιέρες, σόμπες και ξηραντήρες μαλλιών, δεξαμενές νερού, τα γνωστά φύλλα αμιάντου για την κάλυψη υπόστεγων, φρένα των αυτοκινήτων, αεροπλάνων, τρακτέρ, και άλλων τροχοφόρων, είναι μόνο μερικές από τις 3000 χρήσεις και εφαρμογές του επικίνδυνου αυτού υλικού.
Ο αμίαντος εκλύεται στο περιβάλλον με την μορφή μικρών ινών, οι οποίες δύσκολα απομακρύνονται. Λόγω μάλιστα της κρυσταλλικής τους φύσης σπάζουν σε ακόμη μικρότερες, οι οποίες εισχωρούν εύκολα μέσω της αναπνοής στους πνεύμονες. Είναι επικίνδυνες και αυτές που έχουν μήκος κάτω από 5 μm (πέντε εκατομμυριοστά του μέτρου).
Από τον περασμένο αιώνα είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό ότι ο αμίαντος είναι επικίνδυνος για την υγεία. Τα πρώτο θύμα αμίαντου ήταν ο Henry Ward, που ήταν ταυτόχρονα και ιδρυτής μεγάλης βιομηχανίας αμιάντου στις ΗΠΑ, της J.M.C. Πέθανε από αμιάντωση το 1898.  Η πραγματική τραγωδία για την ανθρωπότητα όμως αρχίζει το 1935, όταν πλέον οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ο αμίαντος προκαλεί καρκίνο. Σε μερικές περιπτώσεις αρκούσε εισπνοή ινών μόνο για μερικές ώρες. Οι καρκίνοι που προκαλεί ο αμίαντος είναι πολλών ειδών: των πνευμόνων, μεσοθηλίωμα (καρκίνος του υπεζωκότος), μεσοθηλίωμα του περιτοναίου, καρκίνο του οισοφάγου, του λάρυγγα, του στομάχου, και του παχέος εντέρου. Συνήθεις ενδείξεις αμιάντωσης είναι δύσπνοια, συριγμός της αναπνοής, και κυάνωση όπου τα νύχια, το δέρμα και τα χείλη γίνονται μπλε από την έλλειψη οξυγόνου. Σχεδόν πάντα επακολουθεί θάνατος.
Ο αμίαντος είναι από τους δέκα πρώτους επικίνδυνους για την υγεία ρυπαντές, για τους οποίους καθορίστηκε παγκοσμίως όριο ανεκτό από τον άνθρωπο. Σαν μέγιστο ανεκτό όριο οι περισσότερες χώρες έχουν νομοθετήσει τις 2 ίνες στο κυβικό εκατοστό του αέρα. Ο αριθμός των ινών του αμιάντου στον αέρα κυμαίνεται συνήθως από 0,0004 –0,0005 ίνες ανά κυβικό δηλαδή 4.000 φορές μικρότερος από το επιτρεπτό όριο. Ο κίνδυνος της εισπνοής αμιάντου έχει βρεθεί σχεδόν παντού. Σε ορυχεία κι εργοστάσια αμιάντου, σε ναυπηγεία, σε λεβητοστάσια, σε εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, στους δρόμους, στα σπίτια μας, στα σχολεία, στο ίδιο το νερό που πίνουμε. Γυναίκες που βούρτσισαν τα ρούχα των ανδρών τους ύστερα από τη δουλειά, ένα μικρό αγόρι που βοήθησε τον πατέρα του σε μια δουλειά με αμίαντο, κάποιος που μόνωσε με αμιαντοτσιμέντο ένα καζάνι, ένας τυροκόμος που κάλυψε τα βαρέλια του με αμίαντο, όλοι πέθαναν από μεσοθηλίωμα.
Να επισημάνουμε εδώ ότι εκτός από τα προϊόντα που περιέχουν αμίαντο, κίνδυνο ενέχουν και οι περισσότερες δραστηριότητες, που έχουν σχέση με οικοδομικά υλικά. Για παράδειγμα, μια τρύπα στον τοίχο ενός σχολείου που είναι κατασκευασμένος από αμίαντο, με ένα δράπανο απελευθερώνει χιλιάδες ίνες αμιάντου. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και προφυλάξεις σε τέτοιου είδους δραστηριότητες.
Η δράση του αμίαντου εκτός από επικίνδυνη είναι και ύπουλη. Ο καρκίνος των πνευμόνων εμφανίζεται περίπου σε 10 ως 35 χρόνια από τη στιγμή της εισπνοής, μεσοθηλίωμα των πνευμόνων περίπου σε 10 ως 45 χρόνια, και μεσοθηλίωμα του περιτοναίου μετά από 40 χρόνια. Δεν θα ήταν λοιπόν παράδοξο να πούμε αν δεν απαγορεύσουμε τη χρήση του, ότι οι καρκίνοι του αμίαντου είναι μια επιδημία του παρόντος για τους ηλικιωμένους και μια επιδημία του μέλλοντος για τα παιδιά μας.
Ο αμίαντος όμως δεν μεταδίδεται μόνο μέσω αέρα, αλλά και μέσω νερού. Ο αμίαντος που περιέχεται στο νερό μπορεί να έχει φυσική προέλευση ή να είναι αποτέλεσμα ρύπανσης. Ο αμίαντος φυσικής προέλευσης μπορεί να οφείλεται στην αποσάθρωση γεωλογικών κοιτασμάτων που ξεπλένονται και καταλήγουν σε επιφανειακά νερά, ή στην ύπαρξη αμιαντούχων πετρωμάτων στο εσωτερικό μιάς πηγής που τροφοδοτεί υδραγωγείο. Ο αμίαντος από ρύπανση στο πόσιμο νερό μπορεί να προέρχεται επίσης από ρύπανση των επιφανειακών νερών σαν αποτέλεσμα παραγωγικών διαδικασιών ή από την απελευθέρωση ινών αμιάντου από τους σωλήνες αμαιαντοτσιμέντου. Στα υδραγωγεία θεωρούν ανεκτό όριο τη συγκέντρωση 50.000 ινών ανά λίτρο. Τεράστιες ποσότητες αμίαντου έχουν μετρηθεί σε πόσιμα νερά στις ΗΠΑ. Στη Μινεσότα βρέθηκαν συγκεντρώσεις 600.000 ινών σε κάθε γραμμάριο νερού.
Η Οικολογική Κίνηση Μιραμβέλλου στηρίζει τον αγώνα των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Γυμνασίου-Λυκείου Νεάπολης. Θεωρούμε ότι είναι ύψιστο καθήκον και υποχρέωση η διαφύλαξη της υγείας των παιδιών και της Δημόσιας Υγείας . Θεωρούμε το θέμα απόλυτης προτεραιότητας και καμιά άλλη αναβολή δεν είναι ανεκτή.
2/5/2011
Οικολογική Κίνηση Μεραμβέλλου