Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πάντα προτεραιότητα στο στόμα όλων. Στις ομιλίες των βουλευτών, των δημάρχων, των δημόσιων λειτουργών, των πολιτικών και των υπηρεσιακών παραγόντων.
Θεωρητικά όλοι είναι υπέρ της διαφύλαξης του φυσικού μας τοπίου, των δασών και των ακτών της χώρας μας.
Τί γίνεται όμως όταν εκτός από λόγια, πρέπει να κάνουν και άλλα πράγματα;
Εδώ και 15 περίπου ημέρες, από την 25η Μαρτίου, η παραλία Βολάκοι στο χωριό μου, στη Μίλατο, δέχεται και πάλι τις περιποιήσεις της τουριστικής ανάπτυξης.
Χωρίς άδεια από καμιά υπηρεσία βαριά μηχανήματα έχουν κατέβει στην παραλία, σκάβουν, εκβραχίζουν, αποθέτουν μπάζα.Η απόρριψη τόνων χωμάτων και μπαζών ανατολικά και δυτικά αυτής της παραλίας φτάνει μέχρι τη θάλλασσα.
Το φυσικό περιβάλλον έχει κακοποιηθεί σε αφάνταστο βαθμό.
Ο πολιτιστικός σύλλογος Μιλάτου και κάτοικοι του χωριού προσπαθούμε να σταματήσουμε την καταστροφή. Ειδοποιούμε την αστυνομία και το λιμενικό όποτε αντιλαμβανόμαστε εργασίες, όμως δυστυχώς αυτό δεν αρκεί.
Τις τελευταίες ημέρες έχουν γίνει συλλήψεις, έχουν υπάρξει δικαστικές καταδίκες, έχει γίνει ερώτηση στη Βουλή για το θέμα, όμως οι αυθαίρετες εργασίες συνεχίζονται.
Σήμερα όλο το πρωί δούλευε πάλι η σφύρα (μπίκος) και έσπαζε βράχια στην παραλία. Πήραμε τηλέφωνο το αστυνομικό τμήμα, αυτό μας παρέπεμψε στο λιμεναρχείο. Μετά από μιάμισι και πλέον ώρα ήρθε ένα περιπολικό του λιμεναρχείου,΄αλλά οι εργασίες στην παραλία είχαν σταματήσει. Όμως όλο το πρωί η σφύρα δούλευε και έσπαζε βράχια. Πήραμε ξανά στο λιμεναρχείο να ρωτήσουμε τί θα γίνει και αυτό μας παρέπεμψε πίσω στο αστυνομικό τμήμα.
Αυτό γίνεται συνέχεια τις τελευταίες ημέρες.
Δυστυχώς, στην παραλία βολάκοι της Μιλάτου κάθε μέρα το κράτος μας γίνεται ρεζίλι.
Αποδεικνύεται στην πράξη ότι το επιδιωκόμενο επιχειρηματικό κέρδος είναι πιο δυνατό από νόμους, θεσμούς, υπηρεσίες...
Και βεβαίως, υπερισχύει της προστασίας του περιβάλλοντος.
