Για την κοινωνία της μικρής μας πόλης, δεν είναι πρωτόφαντο γεγονός κάποιοι να βάζουν το ιδιωτικό και πρόσκαιρο συμφέρον τους, πάνω από το συμφέρον της πόλης.
Δεν είναι δα και η πρώτη περίπτωση, που κάποιοι θυσιάζουν την προσωπική τους αξιοπρέπεια για να ικανοποιήσουν με τρόπο παράνομο και καταχρηστικό το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο.
Συνηθισμένοι να δρουν έτσι, χάνουν τη στοιχειώδη δυνατότητα να κατανοήσουν ότι καταστρέφουν την καθημερινότητά τους και τη ψυχική τους υγεία. Όλες τους οι πράξεις γυρίζουν σαν μπούμεραγκ ακόμα και στα επαγγελματικά τους συμφέροντα. Έτσι μπαίνουν σε ένα κυκεώνα περιθωριοποίησης, που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αντικοινωνική συμπεριφορά.
Όμως και όλοι εμείς που στεκόμαστε καταδικαστικά απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο τις αυτοκαταστροφικές μανίες των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τις αδηφάγες ορέξεις των κύκλων της άρχουσας τάξης του τόπου. Αυτούς, που όταν τους παρακαλείς να σεβαστούν το περιβάλλον, αυτοί σε κατατάσσουν στους εχθρούς της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτούς, που όταν επικαλείσαι τη νομιμότητα… αυτοί απλά αλλάζουν το νόμο. Αυτούς που όταν διαμαρτύρεσαι, απειλούν με κλεισίματα και απολύσεις. Αυτούς, που όταν τους παραμπαίνεις στη μύτη, στέλνουν άλλους να καθαρίσουν.
Το μεγάλο κεφάλαιο έχει φτιάξει μια κοινωνία καθ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσή του. Αυτό δεν αθωώνει τους μικρομεσαίους που θέλουν να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη. Αλλά ούτε και μας όταν μονοπαντίζουμε τα βλέμματά μας στο πιο αδύναμο κρίκο.
Στο δια ταύτα:
1)Για τις παραλίες υπάρχει ένας νόμος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της ιδιωτικής εκμετάλλευσης, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στον ξενοδόχο που έχει πρόσοψη σε παραλία να την εκμεταλλεύεται κατά τη θερινή σαιζόν. Ο Δήμος ή οι Δημοτικές επιχειρήσεις (το δεύτερο στη περίπτωσή μας) είναι υποχρεωμένοι να παραχωρούν στα ξενοδοχεία που το αιτούνται, έκταση ανάλογη της προβολής τους στη παραλία… έναντι αντιτίμου. Το ύψος του αντιτίμου καθορίζεται από το νόμο. Σύμφωνα με το νόμο ο Δήμος πρέπει να λάβει υπόψιν του τη τιμή του δωματίου. Δεν μπορεί τα πεντάστερα ξενοδοχεία να καταβάλλουν ίδιο μίσθωμα με τα μικρά. Για ομοειδή ξενοδοχεία το μίσθωμα μπορεί να διαφοροποιηθεί με βάση την τιμή του τετραγωνικού κάθε περιοχής. Για να μην υπάρχει κακοπιστία και αμφισβητήσεις, καλώ τις Δημοτικές επιχειρήσεις να δημοσιοποιούν τις τιμές τετραγωνικού σε κάθε παραλία/ανά ξενοδοχειακή κατηγορία, πριν την έναρξη της σαιζόν, ώστε να υπάρξει διαφάνεια και σοβαρότητα.
Γνώμη της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι ότι οι παραθαλάσσιες περιοχές, έχουν τύχει ακραίας εκμετάλλευσης, σε σημείο που μια λαϊκή οικογένεια, να μην βρίσκει ελεύθερη παραλία να απλώσει τη πετσέτα της. Το ίδιο πρόβλημα έχουν οι νεολαίοι και όσοι τουρίστες δεν έχουν ανάγκη ούτε ξαπλώστρες ούτε ομπρέλες. Οι νόμοι αυτού του κράτους δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Όμως κατά τη γνώμη μας πρέπει ο ίδιος ο Δήμος να επιβάλλει κανονιστική διάταξη, που να επιβάλλει χώρους ελεύθερους από εκμετάλλευση σε κάθε παραλία.
2) Ο συγκεκριμένος ιδιώτης, έχει επανειλημμένα απασχολήσει τις Δημοτικές επιχειρήσεις και τα Δημοτικά συμβούλια. Πληθώρα παραβάσεων σε πολεοδομικούς κανονισμούς, αυθαίρετες κατασκευές, καταπατήσεις εκτάσεων, παράνομα μπαζώματα κλπ, κοσμούν το επιχειρηματικό παλμαρέ του. Ο Δήμος πρέπει άμεσα να επιβάλει, όσα μπόρεσε να επιβάλει και για τις αυθαιρεσίες στη Πλάκα. Η «Επιτροπή Ποιότητας Ζωής», στην οποία δυστυχώς δεν μας επετράπη να συμμετέχουμε, έχει δικαίωμα παρέμβασης που φτάνει μέχρι και την αναστολή της άδειας λειτουργίας. Ας καλέσει λοιπόν τον συγκεκριμένο κύριο να συμμορφωθεί, για να αποδείξει ότι η θέση του Δήμου για προάσπιση του περιβάλλοντος, της ήπιας ανάπτυξης και της ισοπολιτείας, είναι αμετακίνητη. Οποιαδήποτε ολιγωρία τώρα, θα κλείσει το μάτι σε όσους θα θέλουν να αυθαιρετήσουν στο μέλλον.
Ας σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων
