στο Νίκο Παπάζογλου (20/3/1948 – 17/4/2011 Θεσσαλονίκη)
Τον νιώθαμε δικό μας άνθρωπο, αφού, αρχής γενομένης το 1992, κάθε χρόνο σε όλη τη δεκαετία του 90 βρισκόταν ανάμεσα μας, ειδικά δε με τη Μυρσίνη, είχε ραντεβού σχεδόν κατ’ έτος. Από συναυλίες μέχρι ατέλειωτα γλέντια στο χωριό, ο Νίκος Μακρυνάκης και η παλιά του BMW που μας τον έφερε μια φορά στα studio του σταθμού, το κλειδί του χωριού, το τραγούδι για τη βρύση, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς……
Η πρώτη έλευση του Νίκου Παπάζογλου στη Μυρσίνη έγινε το καλοκαίρι του 1992, αφού μια παρέα «τρελών νεολαίων» του χωριού είχαν συστήσει έναν άτυπο σύλλογο φίλων Νίκου Παπάζογλου, με καταστατικό μάλιστα βασισμένο σε στίχους τραγουδιών του. Το έμαθε, ενθουσάστηκε και κατέβηκε. Η πρώτη συναυλία έγινε στο κέντρο του χωριού, κάτω στο δρόμο, με απίστευτο στρίμωγμα και τον κόσμο να παρακολουθεί από τις γύρω ταράτσες, τα παράθυρα, ή απλά να ακούει αφού δεν μπορούσε να δει. Το γλέντι μετά το τέλος της συναυλίας κράτησε μέχρι το ξημέρωμα. Αυτή ήταν η απαρχή μιας συνεχούς σχέσης του Παπάζογλου με το χωριό, καθ’ όλη τη δεκαετία του ’90.
Από την επόμενη χρονιά οι συναυλίες μεταφέρθηκαν στο χώρο λίγο έξω από το χωριό, όπου κάθε χρόνο ο Νίκος Παπάζογλου έδινε το παρόν. Μόνο το 1994 δεν ήρθε. Τότε πέρασαν από το χώρο, η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τον νέο τότε Αλκίνοο, ο Διονύσης Σαββόπουλος και οι Κατσιμιχαίοι.
Tο 1992, ο τότε μουσικός της λοξής φάλαγγας ο Κώστας Μπραβάκης, πήρε στα χέρια του το βιβλίο με τα ποιήματα του Νίκου Γαρεφαλάκη και μελοποιεί ένα ποίημα του τελευταίου, για τη βρύση της Μυρσίνης που είχε στερέψει λόγω της λειψυδρίας.
Λίγα χρόνια μετά στη συναυλία του 1998, βρισκόμαστε εκεί, λίγο πριν την έναρξη και ηχογραφούμε δυο με τρεις φορές το τραγούδι για τη βρύση της Μυρσίνης, το οποίο ο Παπάζογλου δεν συμπεριέλαβε ποτέ σε κάποια από τις δουλειές του. Αντίθετα, ο Κώστας Μπραβάκης το κυκλοφόρησε με τη δική του φωνή. Στη συνέχεια απονέμεται στο Νίκο Παπάζογλου το κλειδί του χωριού, ενώ τη συναυλία που θα ακολουθήσει θα ανοίξει ο Θεοδόσης Γαρεφαλάκης με Καραγκιόζη.
Μετέπειτα, από τη μια προστριβές με τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου, από την άλλη η ανάγκη της επιβίωσης, σκόρπισαν τη παρέα που διοργάνωσε όλα αυτά. Η σχέση όμως του Νίκου Παπάζογλου με τους ανθρώπους του χωριού, κράτησε μέχρι το τέλος.
Τα τραγούδια του θα είναι για πάντα μαζί μας, αλλά και μετά από μας.
Καλή ψαριά Νίκο ….χωρίς λιμενικούς και άλλα απαγορευτικά.
Ακούστε το τραγούδι για τη Βρύση της Μυρσίνης με εικόνες από το χωριό:
Ακούστε τι μας είπε ο Νίκος Μακρυνάκης για όλη εκείνη τη περίοδο:
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ Ρ/Σ 104.4
