Τα πρόσωπα της Goldman Sachs που κινούν τα νήματα σε παγκόσμιο επίπεδο
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τα «κλαμπ» στα οποία συμμετέχουν κι απ' τα οποία ξεπηδούν διάφοροι «σωτήρες» χωρών, οι οποίοι αναλαμβάνουν κυβερνητικούς, πολιτικούς, επικοινωνιακούς θώκους, για να κάνουν τη δουλειά των «αφεντικών».
Η συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων σε συγκεκριμένες «λέσχες» του κεφαλαίου, όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης, προσώπων που αναδεικνύονται σε κυβερνητικά πόστα και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα των χωρών τους, δεν πρέπει να συσχετίζεται με τη συμμετοχή σε αυτές τις «λέσχες», τονίζουν οι «παπαγάλοι» των κυβερνητών του κόσμου.
«Πρόκειται απλώς - όπως συνηθίζουν να λένε - για την πολιτική δικτύωση που διαθέτουν στα κέντρα λήψης των κυβερνητικών αποφάσεων οι οικονομικά ισχυροί και αυτό συμβαίνει σε όλες τις εποχές και όλα τα καθεστώτα»...
Είναι οι ίδιοι «παπαγάλοι» που βασικό μέρος του «ποιήματος» που έχουν αναλάβει να απαγγέλλουν αφορά και στην αποδόμηση των θεωριών... συνωμοσίας.
Ενα αποκαλυπτικό παράδειγμα για το τι κρύβεται πίσω από τον όρο «πολιτική δικτύωση», που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί «κομψά» η εγγενής διαπλοκή μεταξύ κεφαλαίου - αστικού πολιτικού συστήματος και εν γένει αστικού εποικοδομήματος, είναι το ακόλουθο, που - σημειωτέον - δεν αφορά παρά ένα μόνο πρωταγωνιστή, την Goldman Sachs.
Η εφημερίδα παραθέτει ορισμένους επιφανείς, μέσα από το κοινό «νήμα» που τους συνδέει. Το κοινό νήμα δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι όλοι τους αποτελούσαν «πρώην» στελέχη της «καλής» αυτής - και καθόλου άγνωστης και στη χώρα μας - τράπεζας:
• Οτμαρ Ισινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs.
• Μάριο Ντράγκι, διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, διάδοχος του Τρισέ στην ΕΚΤ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International για την Ευρώπη.
• Μάριο Μόντι, επίτροπος της Κομισιόν, ο επόμενος κυβερνήτης της Ιταλίας, σύμβουλος διεθνών υποθέσεων της Goldman Sachs.
• Πίτερ Σάδερλαντ, επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ, πρόεδρος της GATT, πρόεδρος της Goldman Sachs International.
• Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Κομισιόν, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, επικεφαλής του ιταλικού κρατικού ομίλου για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση όταν συνέβη το σκάνδαλο της συγχώνευσης μεταξύ της γερμανικής SIEMENS και της ιταλικής STET με τη μεσολάβηση της Goldman Sachs.
• Λόρδος Γκρίφιθς, σύμβουλος της Θάτσερ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International.
• Γκάβιν Ντέιβις, πρόεδρος του BBC, στέλεχος της Goldman Sachs, η σύζυγος του οποίου διετέλεσε εξ απορρήτων συνεργάτιδα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν.
• Ντέιβιντ Κάμερον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο αναθέτων τη μαζική πώληση εντόκων του βρετανικού Δημοσίου στην Goldman Sachs.
• Τζον Κόρτζιν, κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ, πρόεδρος της Goldman Sachs.
• Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός Οικονομικών του Κλίντον, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.
• Τίμοθι Γκάιτνερ, υπουργός Οικονομικών του Ομπάμα, επιλέγει γενικό γραμματέα του υπουργείου τον Μαρκ Πάτερσον, λομπίστα της Goldman Sachs.
• Τζόσουα Μπόλτεν, διευθυντής του γραφείου του Τζορτζ Μπους, ένας από τους πρώην της Goldman Sachs.
• «New York Times», εφημερίδα που εκδίδεται από τον όμιλο που έχει προσλάβει ως σύμβουλο την Goldman Sachs.
• Χένρι Πόλσον, υπουργός Οικονομικών του Μπους, πρόεδρος της Goldman Sachs.
• Σίντνεϊ Γουάινμπεργκ, ταμίας της προεκλογικής εκστρατείας του Αϊζενχάουερ το '52 και το '56, αφεντικό της Goldman Sachs, με δυο πόστα καπαρωμένα από ανθρώπους του στις κυβερνήσεις του Αϊκ, τις θέσεις του υπουργού Οικονομικών και του υπουργού Αμυνας.
Κατόπιν τέτοιας «κληρονομιάς», μάλλον δεν έχει άδικο ο νυν επικεφαλής της Goldman Sachs, ο Λόιντ Μπλανκφέιν, ο άνθρωπος που από το 2006 έως το 2010 εισέπραξε πάνω από 200 εκατ. δολάρια σε μπόνους, να δηλώνει: «Δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που κάνει το έργο του Θεού»!
