Μεγάλο τμήμα των εργαζομένων είναι εξοργισμένοι με τα όσα προκαλεί η κεφαλαιοκρατία με το μανδύα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και με υπηρέτες και εκτελεστές τους πολιτικούς. Η οργή αυτή τον τελευταίο καιρό ξεσπά, Ξεσπά με αποδοκιμασίες, με γιουχαίσματα σε συναυλίες, με κράξιμο σε εστιατόρια, σήμερα ξέσπασε και με χειροδικίες. Αύριο;
Το κοινωνικό και εργασιακό σύστημα που γνωρίζαμε να είχε δομηθεί τα τελευταία χρόνια αποδομείται πλήρως και οδηγούμαστε σε μια εργασιακή και οικονομική ζούγκλα, όπου οι επιχειρήσεις κάνουν ότι θέλουν και με τους εργαζόμενους και με τις τιμές των προϊόντων.
Για όσα συμβαίνουν οι υπάλληλοι και οι μισθωτοί έχουν ελάχιστες ευθύνες, αφού σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία το (όποιο) έλλειμμα οφείλεται κυρίως στην υστέρηση εσόδων της Ελλάδας από τη φορολογία και από τις άλλες πηγές εσόδων και δεν οφείλεται στις αυξημένες δαπάνες του δημοσίου (όπου βεβαίως υπάρχει σπατάλη και αναποτελεσματικότητα).
Μισθωτοί και οι συνταξιούχοι γιουχάρουν, αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς όπου τους βρουν. Δεν ξέρω αν αυτοί που επιτέθηκαν στον Χατζηδάκη ήταν συνδικαλιστές ή όχι. όμως γενικά η οργή δεν προέρχεται ούτε προκαλείται από συνδικαλιστές. Προέρχεται από ανθρώπους που χωρίς να φταίνε, χάνουν το μισό εισόδημα τους (σε αγοραστική αξία) από τη μια μέρα στην άλλη).
Μπορεί ο Χατζηδάκης να είναι συμπαθής σε κάποιους. όμως το ίδιο συμπαθείς είναι και οι εργαζόμενοι που χάνουν τις δουλειές τους, ή το μισό εισόδημα τους χωρίς να φταίνε.
Η επίθεση που δεχόμαστε οι εργαζόμενοι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει και στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου με πρόσχημα την κρίση, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις πετσοκόβουν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση των εργαζομένων. Και βεβαίως οι αντιδράσεις παντού είναι έντονες
Αυτό που τρομάζει πολλούς από τους κατέχοντες το χρήμα και την εξουσία και πολλά από τα παπαγαλάκια τους είναι ότι οι πολιτικοί και οι θεσμοί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (που μόνο δημοκρατία δεν είναι) έχουν χάσει εντελώς το κύρος τους στα μάτια των περισσότερων πολιτών. Γι΄ αυτό τρόμαξαν με τα σημερινά και προσπαθούν να μας κάνουν μαθήματα καθωσπρεπεισμού.
Μην ξεχνάμε ότι την Ιταλία έπεσε ξύλο μέσα στη Βουλή ανάμεσα σε βουλευτές πρώην συμμάχους του Μπερλουσκόνι και στην Αγγλία επιτέθηκαν στο αμάξι του πρίγκηπα.
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να ξαναδώ σκηνές σαν τη σημερινή επίθεση χειροδικίας στον Χατζηδάκη. Θα θελα όμως σίγουρα να δω γιουχαϊσματα και έντονες αποδοκιμασίες των πολιτικών, αυτών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις εντολές του κεφαλαίου και καταστρέφουν τα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων με το πρόσχημα μιας κρίσης για την οποία οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι εργαζόμενοι.
