Ιδού το τελυταίο γαϊδούρι (με τέσσερα πόδια) που απέμεινε στο χωριό μας, κι΄ αυτό γερασμένο και ταλαιπωρημένο.Θυμάμαι ως παιδάκι, πριν από εικοσιπέντε και πλέον χρόνια, ότι κάθε απόγευμα τα σοκάκια του χωριού γέμιζαν από ηλικιωμένους αγρότες συχωριανούς που με τα γαϊδούρια και τις κατσίκες τους επέστρεφαν από τα χωράφια, πάντα με μια αγκαλιά ξύλα φορτωμένα στο "κτήμα"(γάϊδαρο) για να ανάψουν την "παραθιά" και να μαγειρέψουν.
Νομίζω ότι είμαι πολύ τυχερός που έζησα έστω και για λίγο αυτήν τη μεταβατική περίοδο, πριν τα γαϊδούρια αντικατασταθούν οριστικά από τα 4χ4!
