του Γιώργου Μανουσάκη
Παρακολουθώντας κάποιος τις τελευταίες ημέρες τα δελτία ειδήσεων στα μέσα ενημέρωσης των μεγαλοπειχειρηματιών, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι γίνεται σκηνοθετημένη προσπάθεια να παρουσιαστούν οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη ως μια αναμέτρηση ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στην αριστερά και στη δεξιά, ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Αυτό γίνεται γιατί οι μεγαλοπειχειρηματίες γνωρίζουν ότι εφόσον οι ψηφοφόροι συσπειρωθούν γύρων από τα 2 αυτά κόμματα, όποιο και να κερδίσει, θα εφαρμοστεί η ίδια μνημονιακή πολιτική που οι ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες υποστηρίζουν με τόσο πάθος. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι οι ίδιοι που με τα κανάλια τους φανατικά πρόβαλαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα (προκαλώντας τη συνείδηση των τηλεθεατών) τώρα επιλέγουν τον «έξυπνο» τρόπο του διλλήματος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για να εξυπηρετήσουν και πάλι τα συμφέροντας τους και τη μνημονιακή πολιτική.
Προσπαθούν μάλιστα έντεχνα να δημιουργήσουν στους αριστερούς και στους κεντρώους ψηφοφόρους την εντύπωση πως αν δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα βγει η κακιά δεξιά και θα εφαρμόσει πιο σκληρή μνημονιακή πολιτική.
Όμως η αλήθεια βρίσκεται πολύ μακρια από αυτή την περίπτωση και περιγράφεται με τον πιο ωμό τρόπο στο κείμενο της συμφωνίας της 5ης Ιούλη που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας και ενέκρινε η μνημονιακή πλειοψηφία της προηγούμενης Βουλής. Στη συμφωνία λοιπόν περιλαμβάνεται και ο όρος: «Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή».
Είναι λοιπόν σαφές ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, εφόσον αποδέχεται τη συμφωνία της 5ης Ιούλη, θα πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών για να νομοθετεί, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν μέτρα διαφορετικά από τα ήδη συμφωνημένα.
Προκύπτει εκ των πραγμάτων λοιπόν ότι το πραγματικό δίλλημα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη δεν είναι το ποιος θα είναι πιο παλιό ή πιο νέος εφαρμοστής του μννημονίου,αλλά το αν θα υποστηρίξουμε τα κόμματα που ψήφισαν τη συμφωνία της 5ης Ιούλη και το 3ο μνημόνιο ή αν θα συνεχίσουμε να αρνούμαστε τη μνημονιακή πολιτική και να αγωνιζόμαστε για μια άλλη εναλλακτική λύση. Εναλλακτική λύση που μέχρι στιγμής εκφράζεται από τη Λαϊκή Ενότητα και τα ψηφοδέλτια της, στα οποία μετέχουν πρόσωπα που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.
Γιώργος Μανουσάκης
