του Γιώργου Μανουσάκη
Από την πρώτη στιγμή που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί στη χώρα μας η νεοφιλελεύθερη συνταγή σκληρών μέτρων λιτότητας των Μνημονίων, έγινε προσπάθεια ώστε να διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση, πάντα με την απειλή της μη ύπαρξης άλλης βιώσιμης για το λαό λύσης. Επιστρατεύτηκε στην κατεύθυνση αυτή η χειραγώγηση των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, η ολοκληρωτική προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, τα τεχνάσματα του κοινωνικού αυτοματισμού με τη στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων. Βέβαια, το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού έδειξε εξαιρετική αντοχή στα παραπάνω, με τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις αυτών των 5 ετών (με κορυφαίες αυτές των 2011-2012), όπως επίσης και με το μεγάλο και περήφανο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, με τις τράπεζες κλειστές.
Όμως δυστυχώς, παρά το μεγάλο ΟΧΙ στο μονόδρομο των μνημονίων της 5ης Ιουλίου, οι Ευρωπαίοι υπάλληλοι του κεφαλαίου βρήκαν δυστυχώς και πάλι τον τρόπο να αναγκάσουν ένα ακόμα μεγάλο πολιτικό σχηματισμό της χώρας μας να συνθηκολογήσει με την αποδοχή των μνημονίων ως μη άλλης λύσης. Βέβαια αυτό δεν έγινε μόνο με τους εκβιασμούς του τελευταίου χρονικού διαστήματος πριν τη συμφωνία, αλλα κυρίως με την εκ των έσω άλωση του ΣΥΡΙΖΑ χάρη σε μετριοπαθείς πολιτικούς που βρέθηκαν ή τοποθετήθηκαν στο περιβάλλον του πρωθυπουργού.
Τώρα, με τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου επιχειρείται να διασφαλιστεί και η σαφής συναίνεση του ελληνικού λαού στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου με το ίδιο ακριβώς αφήγημα μετά από 5 χρόνια, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.
Άλλη λύση βέβαια υπάρχει, λύση που ενδεχομένως το πρώτο διάστημα να δημιουργήσει προβλήματα στην οικονομία της χώρας μας, μακροπρόθεσμα όμως θα μας δώσει τη δυνατότητα να λειτουργήσουμε με εθνική νομισματική πολιτική χωρίς να μπορούν να μας κλείνουν τις τράπεζες και να μας εκβιάζουν από το εξωτερικό και με τη δυνατότητα να πετύχουμε διαγραφή μεγάλου μέρους του επαχθούς χρέους της χώρας, όπως έχουν κάνει και άλλες χώρες.
Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητο σε αυτές τις εκλογές, είναι ότι η τυχόν ψήφος μας στα κόμματα που παρουσιάζουν το μνημόνιο και το ευρώ ως μόνη λύση ( ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΝΔ, ΛΕΒΕΝΤΗ,Χ.Α, ΑΝ.ΕΛ.) αποτελεί ψήφο συναίνεσης στα σκληρά μέτρα του μνημόνιου 3 και στην επ΄ αόριστον συνέχιση του μαρτυρίου των μνημονίων που εδώ και πέντε χρόνια όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει την οικονομία της χώρας να ξεπεράσει τις δύσκολες καταστάσεις, αλλά έχουν οδηγήσει σε περεταίρω διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Καλό λοιπόν θα ήταν να αποφύγουμε ως πολίτες τη λογική του “σφάξε με αγά ν΄αγιάσω”, να αποφύγουμε να δώσουμε με την ψήφο μας συναίνεση σε άδικα μέτρα που θίγουν και πάλι τα συνήθη υποζήγια (συνταξιούχους, μισθωτούς, μικρομεσαίους επαγγελματίες, αγρότες) και αφήνουν ανέγγιχτο το μεγάλο πλούτο και τις μεγάλες ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις.
Ας μη βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας ψηφίζοντας όσους υποστηρίζουν τα εις βάρος μας μέτρα.
Ας προσπαθήσουμε στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη να συνεχίσουμε τους αντιμνημονιακούς αγώνες των τελευταίων ετών και να διαφυλάξουμε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Αξίζει.
