Δυο λόγια για τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη

"Προσοχή κορόιδα, Λαφαζάνη ψηφίζεις - Μεϊμαράκης βγαίνει, και συν αυτόν Βορίδης, Άδωνις και όλη η συμμορία."

Αυτό έγραψε την ημέρα των εκλογών πρώην σύντροφος και πρώην φίλος μου στο facebook.

Και στη γηπεδική αυτή αυτή φράση επί της ουσίας στηρίχτηκε όλη η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ ελλείψη προγράμματος (παρουσία μνημονίου), δηλαδή στο επιχείρημα με το οποίο για δεκαετίες εναλλάσσονταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην εξουσία: ψηφίστε εμάς για να μην βγουν οι άλλοι!

Βέβαια το ποιος είναι κορόιδο ή όχι σηκώνει μεγάλη συζήτηση και θα το δούμε τους επόμενους μήνες και χρόνια...

Όμως το απογοητευτικό αυτών των εκλογών είναι ότι το μνημόνιο νίκησε (και εκλογικά) και ότι  η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών μετά από 5 χρόνια σκληρής μνημονιακής  λιτότητας δυστυχώς δεν έχει αλλάξει!

Το αν από εδώ και πέρα υπάρχουν  περιθώρια δυνάμεις από την κοινωνία να μπορέσουν στο μέλλον να σταματήσουν  την μνημονιακή πολιτική, είναι αντικείμενο συζήτησης που θα ακολουθήσει και ίσως δεν είναι ακόμα η κατάλληλη στιγμή για τέτοια συμπεράσματα.  Εκ πρώτης όψεως βέβαια είναι σαφές ότι το μνημόνιο κέρδισε τη μάχη και πολύ πιθανόν και τον πόλεμο.

Προσωπικά, δεν πρόκειται  να σταματήσω τον αγώνα ενάντια σε αυτές τις νεοφιλελεύθερες λογικές, όσον και αν αυτό είναι ή φαίνεται μάταιο. Θα επιλέξω όμως πλέον με μεγαλύτερη προσοχή τον τρόπο και τη θέση από την οποία θα το κάνω, απέναντι και μέσα σε μια κοινωνία που η μεγάλη πλειοψηφία της αυτή τη στιγμή θεωρεί όσους αντιστέκονται "κορόϊδα"!

Εννοείται βέβαια ότι εξακολουθώ να στηρίζω τη Λαϊκή Ενότητα και όσους συναγωνιστές είχαν το θάρρος σε αυτές τις εκλογές να αντισταθούν στην μνημονιακή λαίλαπα!

Γιώργος Μανουσάκης

Ναι ή όχι στη συμφωνία της 5ης Ιούλη;

του Γιώργου Μανουσάκη

Παρακολουθώντας κάποιος τις τελευταίες ημέρες τα δελτία ειδήσεων στα μέσα ενημέρωσης των μεγαλοπειχειρηματιών, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι γίνεται σκηνοθετημένη προσπάθεια να παρουσιαστούν οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη ως μια αναμέτρηση ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στην αριστερά και στη δεξιά, ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Αυτό γίνεται γιατί οι μεγαλοπειχειρηματίες γνωρίζουν ότι εφόσον οι ψηφοφόροι συσπειρωθούν γύρων από τα 2 αυτά κόμματα, όποιο και να κερδίσει, θα εφαρμοστεί η ίδια μνημονιακή πολιτική που οι ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες υποστηρίζουν με τόσο πάθος. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι οι ίδιοι που με τα κανάλια τους φανατικά πρόβαλαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα (προκαλώντας τη συνείδηση των τηλεθεατών) τώρα επιλέγουν τον «έξυπνο» τρόπο του διλλήματος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για να εξυπηρετήσουν και πάλι τα συμφέροντας τους και τη μνημονιακή πολιτική.

Προσπαθούν μάλιστα έντεχνα να δημιουργήσουν στους αριστερούς και στους κεντρώους ψηφοφόρους την εντύπωση πως αν δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα βγει η κακιά δεξιά και θα εφαρμόσει πιο σκληρή μνημονιακή πολιτική.

Όμως η αλήθεια βρίσκεται πολύ μακρια από αυτή την περίπτωση και περιγράφεται με τον πιο ωμό τρόπο στο κείμενο της συμφωνίας της 5ης Ιούλη που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας και ενέκρινε η μνημονιακή πλειοψηφία της προηγούμενης Βουλής. Στη συμφωνία λοιπόν περιλαμβάνεται και ο όρος: «Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή».

Είναι λοιπόν σαφές ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, εφόσον αποδέχεται τη συμφωνία της 5ης Ιούλη, θα πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών για να νομοθετεί, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν μέτρα διαφορετικά από τα ήδη συμφωνημένα.

Προκύπτει εκ των πραγμάτων λοιπόν ότι το πραγματικό δίλλημα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη δεν είναι το ποιος θα είναι πιο παλιό ή πιο νέος εφαρμοστής του μννημονίου,αλλά το αν θα υποστηρίξουμε τα κόμματα που ψήφισαν τη συμφωνία της 5ης Ιούλη και το 3ο μνημόνιο ή αν θα συνεχίσουμε να αρνούμαστε τη μνημονιακή πολιτική και να αγωνιζόμαστε για μια άλλη εναλλακτική λύση. Εναλλακτική λύση που μέχρι στιγμής εκφράζεται από τη Λαϊκή Ενότητα και τα ψηφοδέλτια της, στα οποία μετέχουν πρόσωπα που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.

Γιώργος Μανουσάκης