του Γιώργου Μανουσάκη
Η εφαρμογή των δύο πρώτων μνημονίων την περίοδο 2010-2015 προκάλεσε τεράστιες ρωγμές στη λειτουργία του δημόσιου συστήματος υγείας στη χώρα μας με τη συρρίκνωση του αριθμού των εργαζομένων σε αυτό (περισσότερο από 30%) και με την τεράστια περικοπή των χρηματοδοτήσεων (που ξεπερνά το 50%).
Ουσιαστικά τα δύο μνημόνια που επέβαλαν οι δανειστές και εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας έφεραν το δημόσιο σύστημα υγείας ένα βήμα πριν την πλήρη λειτουργική του κατάρρευση.
Στο πρώτο εξάμηνο του 2015, μετά την κυβερνητική αλλαγή του Γενάρη, δημιουργήθηκαν μεγάλες ελπίδες ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια ανάκαμψη στη δημόσια υγεία, μετά μάλιστα και τις δημόσιες δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στις 2/4/15 για 4.500 προσλήψεις στην υγεία μέσα στο 2015. Δυστυχώς όμως οι εξαγγελίες μέχρι στιγμής, τέσσερις μήνες μετά, δεν έχουν υλοποιηθεί ούτε στο ελάχιστο, αφού δεν έχει εκδοθεί ούτε μία προκήρυξη μόνιμων θέσεων από το ΑΣΕΠ.
Η εκβιαστική κατάληξη των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές και η κοινοβουλευτική έναρξη των διαδικασιών για υπογραφή τρίτου μνημονίου χρηματοδότησης, προδιαγράφουν μελανό το μέλλον της δημόσιας υγείας στη χώρα μας, με δεδομένη τη γραμμή που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα οι δανειστές στα θέματα δημ. Υγείας και την τεράστια ζημιά που έχει προκληθεί ήδη στο σύστημα.
Είναι πλέον εμφανές ότι υπάρχουν πολύ μικρές έως καθόλου πιθανότητες να ολοκληρωθούν διορισμοί μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο σύστημα υγείας μέσα στο 2015, ενώ υπό την πίεση της τρόικας είναι αμφίβολο αν θα ολοκληρωθούν διορισμοί και πόσοι μέσα στο 2016. Την ίδια ώρα, λόγω της αλλαγής των όρων του ασφαλιστικού, βρίσκεται σε εξέλιξη νέο κύμα φυγής μονίμων υπαλλήλων με συνταξιοδοτήσεις που αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο τις δομές του ΕΣΥ.
Οικονομικά, οι δημόσιες δομές υγείας έχουν λάβει ελάχιστες χρηματοδοτήσεις και επιχορηγήσεις μέσα στο 2015 και θεωρείται πλέον δεδομένο ότι θα εφαρμοστεί η αρχική πρόβλεψη χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2015 που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των Νοσοκομείων και των άλλων δομών της δημόσιας υγείας.
Σ΄ αυτά πρέπει να προσθέσουμε τη μνημονιακή δέσμευση της κυβέρνησης για "εξορθολογισμό" του ενιαίου μισθολογίου το 2016 και για μείωση του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο μέχρι το 2019.
Ουσιαστικά με το 3ο μνημόνιο -στην καλύτερη περίπτωση- αναστέλλεται κάθε προσπάθεια ανάκαμψης του δημόσιου συστήματος υγείας και αφήνεται το σύστημα να οδηγηθεί στην προδιαγεγραμμένη πορεία της πλήρους λειτουργικής κατάρρευσης που θα έχει τεράστιες αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις. Αυτό βέβαια απ ΄ ότι φαίνεται δεν είναι κάτι που απασχολεί διαίτερα τους δανειστές... Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε ότι το τρίτο μνημόνιο θα δώσει τη "χαριστική βολή" στο δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας μας.
Είναι ξανά στο χέρι των εργαζομένων και των πολιτών να εντείνουν τους κοινωνικούς αγώνες για τη σωτηρία του ΕΣΥ και για τη μη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου αξιοποιώντας στο έπακρο και το μεγάλο "Όχι" του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και απαιτώντας "Όχι μέχρι τέλους" για να μπορέσει η χώρα μας να απαλλαγεί από την κατστροφική μεγγένη των εκβιαστών και των μνημονίων.
Γιώργος Μανουσάκης, νοσηλευτής
Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ εκλεγμένος με το ΜΕΤΑ υγειονομικών
