Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο ότι οι βιομηχανικές ΑΠΕ με το νομικό πλαίο που έχει ψηφίσει η Ελληνική Βουλή αλλοιώνουν (ίσως και ανεπανόρθωτα) το Κρητικό τοπίο και βλάπτουν το τουριστικό προϊόν του νησιού.
Ανάμεσα στο Σίσι και στη Μίλατο, απέναντι ακριβώς από την τουριστική ζώνη του Σισίου και πάνω από μεγάλα ξενοδοχεία όπως το ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΡΗΤΗ, έχουν τοποθετηθεί σώματα φωτοβολταϊκών σε ένα σημείο της χαμηλής κορυφογραμής προς τη μεριά της Μιλάτου με αποτέλεσμα μια πρωτόγνωρη αισθητική υποβάθμιση της περιοχής.
Δεν είναι τυχαίο που άλλες χώρες στις οποίες ο τουρισμός αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας έχουν πάρα πολύ αυστηρό θεσμικό πλαίσιο για την τοποθέτηση βιομηχανικών ΑΠΕ σε σημείο που είναι ελάχιστες οι σχετικές εγκαταστάσεις, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις Άλπεις, όπου δεν υπάρχουν ανεμογεννήτριες σε καμιά από τις χώρες στις οποίες βρίσκεται η κεντρική οροσειρά και οι πρόποδες της.
Στον παρακάτω χάρτη με τη χωροθέτηση των αιολικών σταθμών στη Γερμανία φαίνεται ξεκάθαρα ότι στη νότια Γερμανία με τις οροσειρές και το τουριστικό ενδιαφέρον (πχ Μέλανας Δρημός, Βαυαρία, γερμανικές Άλπεις) δεν έχει επιτραπεί από το Γερμανικό κράτος να εγκατασταθούν μεγάλης ισχύος αιολικοί σταθμοί.
Στην Ελλάδα όμως όπως φαίνεται το νομικό πλαίσιο συντάχθηκε και ψηφίστηκε σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εταιριών που εμπορεύονται και εγκαθιστούν βιομηχανικές ΑΠΕ και όχι σύμφωνα με τις πραγματικές αναπτυξιακές ανάγκες τις χώρας μας, με αποτέλεσμα να επιτρέπεται σχεδόν παντού η εγκατάσταση βιομηχανικών ΑΠΕ, ακόμα και σε περιοχές που αποτελούν την καρδιά του τουρισμού στη χώρα, όπως τα νησιά του Αιγαίου, οι Κυκλάδες και η Κρήτη.
Αυτό που χρειάζεται και που προτείνεται από πολλές πλευρές, είναι η ριζική αλλαγή της νομοθεσίας για τις ΑΠΕ στη χώρα μας στην κατεύθυνση της κάλυψης κυρίως των τοπικών αναγκών, με προτεραιότητα στις οικιακές μορφές εναλλακτικής ενέργειας (οικιακά φωτοβολταϊκά, μικρές ανεμογγεννήτριες), στην εξοικονόμηση ενέργειας και με βασικό γνώμονα την προστασία του φυσικού τοπίου και της τουριστικής ανάπτυξης.
Γιώργος Μανουσάκης
