Οι Χαΐνηδες στη Συναυλία ενάντια στην αστυνομική βία, που διοργάνωσαν σήμερα 19 Δεκ. 2008 στα Προπύλαια οι γενικές συνελεύσεις φοιτητών των καταλήψεων νομικής και πολυτεχνείου καθώς και το συντονιστικό των μαθητών. Χαιρετισμός- τοποθέτηση από τους Χαΐνηδες και τα τραγούδια "Η τίγρη" και "Η λεβεντιά είναι μια πληγή". Μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Αποστολάκης από τους Χαΐνηδες στο λόγο - χαιρετισμό του αναφέρει: "Πιστεύω ότι οι λαοί και οι άνθρωποι δεν κρίνονται από αυτό που έχουνε, αλλά από αυτό που δίνουνε. Η Ελλάδα αν έχει μια αξία δεν είναι ένα αρχαίο παρελθόν, αλλά ότι είναι ένα σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι και μπορεί να δώσει ένα καινούργιο σήμα..."
Το "Μαύρο Δάσος" είναι ένα δάσος από πρίνους που βρίσκεται στα βουνά απέναντι ακριβώς από το Βραχάσι. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πυκνό σε βλάστηση δάσος, τόσο πυκνό που η διάσχιση του είναι δύσκολη ακόμα και για τις αίγες (κατσίκες) για τις οποίες ως γνωστόν τα χαμηλά φυλλώματα των πρίνων αποτελούν εκλεχτό μεζέ. Το "μαύρο δάσος" καλύπτει μια απότομη πλαγιά σε έκταση μεγαλύτερη των 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι ορατό από την περιοχή του Βραχασίου, όπως επίσης και από σημεία της εθνικής οδού Ηρακλείου Αγίου Νικολάου.
Η συναυλία των Χρ. Θηβαίου και Γ. Χαρούλη στο δημοτικό στάδιο Αγίου Νικολάου ήταν πραγματικά αξέχαστη. Ο κόσμος πολύς, πάρα πολύς, γέμισε το στάδιο της πόλης για να απολαύσει τους δύο καλλιτέχνες και να τιμήσει το νεαρό που ξεκίνησε από τα Λακώνια για να κάνει πανελλαδική καριέρα στην εντέχνη ελληνική μουσική, με κληρονομια τα μουσικά ακούσματα της Κρήτης και τη μεταλλική φωνή που προσεγγίζει και θυμίζει τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Μαζί του, ο μέντορας του, ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε πριν από 8-9 χρόνια και που όπως είπε ο ίδιος "βρήκε κάτω από τη βουκαμβίλια στα Λακώνια κάποιον να ακουμπίσει την ευχή του".
Το φετινό καλοκαίρι είναι πλούσιο σε συναυλίες και εκδηλώσεις. Μια συναυλία που περιμένουμε με ανυπομονησία είναι η αποψινή εμφάνιση του Γιάννη Χαρούλη με το Χρήστο Θηβαίο στο δημοτικό στάδιο Αγίου Νικολάου. Η κοινή εμφάνιση τους εδώ έχει την ιδιαιτερότητα της επιστροφής στον τόπο που οι δυο καλλιτέχνες γνωρίστηκαν και που χάρη σε αυτη τη γνωριμία ξεκίνησε η πανελλαδική σταδιοδρομία του ντόπιου νεαρού μουσικού. Ας δούμε τί λέει σε μια παλαιότερη συνέντευξη του στην Κ. Πατεράκη ο Γ. Χαρούλης για τη γνωριμία του με το Χρ. Θηβαίο, για το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του και για την ομοιότητα της φωνής του με αυτή του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη:
Γιάννη, μέχρι πριν τρία χρόνια ζούσες σε ένα υπέροχο χωριό κοντά στον Άγιο Νικόλαο, τα Έξω Λακώνια. Πώς αποφάσισες να γίνεις τραγουδιστής; Μαθαίνω πως ο πατέρας σου είναι άνθρωπος με καλλιτεχνικό μεράκι, γλύπτης, ζωγράφος και λυράρης. Στάθηκε το ερέθισμα;
Ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Στη μουσική αλλά και στη ζωή. Παίζει λύρα αλλά τελείως για τον εαυτό του και αρχικά μου έμαθε μαντολίνο. Ήμουν τότε 8 χρονών και απ’ το πρώτο τραγούδι κόλλησα. Ήταν η «ξαστεριά». Είναι νομίζω κλασικό! Μετά όμως είδα το λαούτο, το ερωτεύτηκα και παίζω αυτοδίδακτος γύρω στα 15 χρόνια. Δεν φανταζόμουν ποτέ, πως θέλω να γίνω τραγουδιστής, στις παρέες τραγούδαγα με φίλους. Έγινε σιγά-σιγά και, χωρίς να το πάρω χαμπάρι, ήμουνα κιόλας στα πανηγύρια και τραγούδαγα. Το ‘χα σαν επάγγελμα, γιατί είχα κι οικονομικούς πόρους από κει.
Ώσπου σε ανακαλύπτει ο Χρήστος Θηβαίος...
Στο Χρήστο χρωστώ πολλά. Γνωριστήκαμε σε μια παρέα, καλοκαίρι στον Άγιο Νικόλαο και με κάλεσε στο Λυκαβηττό τον Ιούλιο του 2002 στο αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη, όπου μου παραχώρησε τη θέση του για να πω δυο τραγούδια. Ήταν νομίζω η 2η φορά στη ζωή μου που ‘χα έρθει στην Αθήνα. Τελικά πήγε καλά, κι έτσι, ενώ ήρθα για μια συναυλία έμεινα... Σκέψου ότι, στην αρχή, με φιλοξενούσε για καιρό σπίτι του, γιατί οικονομικά δεν είχα σκεφτεί πώς θα σταθώ, να μαζέψω χρήματα και να έρθω.Δεν πήγε απλά καλά! Βγαίνεις άγνωστος με το λαούτο σου, τραγουδάς ενώπιον 7000 ατόμων, και την επόμενη μέρα μιλούν όλοι για σένα. Το κοινό σε καταχειροκροτούσε ακόμη και κατά τη διάρκεια των τραγουδιών! Διάβασα ότι μετά έκλαψες...
Μα, όλη αυτή την αύρα και τα έντονα συναισθήματα δεν τα μαζεύεις συχνά. Έχει σημασία και το πλήθος, τόσος κόσμος, όσος όλος ο Άγιος Νικόλαος! Η επικοινωνία που είχα με όλον αυτόν τον κόσμο στα 5 λεπτά που τραγούδησα με φόρτισε πάρα πολύ, δεν το ήλεγχα και βγήκε σε συγκίνηση. Ήταν και συγκινητική η βραδιά.Λόγω Ξυλούρη, εννοείς... Ε, δεν τη γλιτώνεις την ερώτηση: Το ότι πολύ κόσμος σε γνωρίζει ως «Το παιδί με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη», σε ενοχλεί;
Όχι βέβαια! Αυτό δεν το βλέπω πρόβλημα, ίσα – ίσα τιμή είναι. Παίζει ρόλο και η έντονα κρητική προφορά μου, στο να θυμίζω τον Ξυλούρη. Ειδικά στα τραγούδια που έχει πει ο ίδιος. Αυτή η εντύπωση, υπήρχε κυρίως στην αρχή. Τώρα δεν το ακούω πια, ίσως λόγω νέου ρεπερτορίου. Άλλωστε, θέλω να αφήσω κι εγώ δικά μου πράματα, έχω τις ανησυχίες μου και θέλω αυτές ν’ αφήσω πίσω, λίγο ή πολύ, ό, τι είναι.
Στη συναυλία της Τετάρτης 12/8/09 στην παραλία του Μπούφου, ο Μιχάλης Κακέπης ερμήνευσε μαζί με τον πατέρα του Αλέκο Κακέπη το τραγούδι "Αλκοολικός στα όνειρα" από τον τελευταίο δίσκο του Σελένα:
Στο τραγούδι αυτό τη μουσική έχει γράψει ο Γιώργος Γκερεδάκης και του στίχους ο λογοτέχνης Κωστής Μουδάτσος, ο οποίος συμμετείχε και αυτός με το μουσικό συγκρότημα "Το κάλεσμα της φύσης" στη συναυλία της Τετάρτης στο Μπούφο. Ο Κωστής Μουδάτσος είχε πει πολύ ενδιαφέροντα λόγια στην παρουσίαση του δίσκου "Σελένα" στα τέλη του Μάη, στο μουσικό στέκι "Ο Σταυρός του Νότο", όπου εμφανίζεται εδώ και χρόνια ο Μιχάλης Κακέπης. Ορίστε λοιπόν τί είπε για τη Σελένα ο Κωστής Μουδάτσος, όπως τα παρουσιάζει η εφημερίδα του Ηρακλείου "Τόλμη":
"Στον κόσμο της λαιμαργίας, της απληστίας, της κερδοσκοπίας και της υπεραφθονίας υποφέρομε από την ανεπάρκειά του. Έχομε χάσει την περιπέτεια του παιχνιδιού της ζωής. Έχομε ξεχάσει πως βρίσκομε τη λύτρωση στο τραγούδι και στο χορό. Έχομε γίνει ανθρωπάκια του καναπέ και τη βρίσκομε με την φτηνοκαψούρα της τηλεόρασης που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εφαρμόζει νέες ταχυδακτυλουργίες για νέες αρπαχτές που δυστυχώς επικροτούμε…
Έχομε ξεχάσει τη γλώσσα των φυτών, των αγριμιών και των δεντρών.
Η "Σελένα" είναι ένα βουνό γεμάτο θρύλους και παραδόσεις. Είναι τόπος για αντάρτικες καρδιές, για ανυπάκουους και απείθαρχους ανθρώπους.
Στα σπλάχνα της βρίσκονται μινωικοί τόποι και ίσκιοι που περιφέρονται διδάσκοντας την ομορφιά για το παιγνίδι της ζωής και την λατρεία για τη μάνα-Φύση. Απέναντι, στην άλλη πλευρά των Λασιθιώτικων βουνών είναι η σπηλιά που γεννήθηκε ο μεγάλος Θεός που κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στη λογική του Θεού Απόλλωνα και στην μοσκοκουζουλάδα της μεθιάς του απείθαρχου αλλά ερωτικού Θεού, του Διόνυσου, ο ΔΙΑΣ.
Στον ίσκιο της Σελένας, στο Κράσι, μαζευόταν η ζωντανή παρέα στο πατρικό σπίτι των Αλεξίου απολαμβάνοντας τα τερτίπια της ζωής και τις βόλητες στα κακοτράχαλα μονοπάτια. Ο Καζαντζάκης, ο Βάρναλης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, η Έλλη Αλεξίου, ο Μάρκος Αυγέρης κ.ά…
Σε αυτές τις κορυφές η λευτεριά κι ο θάνατος πάνε παρέα βάζοντας άγια μπουρλότα στις λαϊκές ψυχές.
Στη Σελένα, πιο κάτω από τον ιερό βράχο, το Καρφί, τρέχει το βιτσιλόνερο για να ξεδιψούν οι αετοί, οι βιτσίλες!
Από το μινωικό οικισμό στο Καρφί αγναντεύομε τα πέλαγα με τις τουριστικές πόλεις αναλογιζόμενοι την παρακμή του σημερινού ασήμαντου κόσμου του χρήματος και του νεοπλουτισμού. Από εκεί διακρίνομε την αρρώστια της λαϊκής ψυχής που έχει το όνομα της έλλειψης της πνευματικότητας και που είναι θανατηφόρα.
Οι ίσκιοι που περιφέρονται στα αιωνόβια δάση με τους αζίλακες, στον ασκιανό της Σελένας, μας φωνάζουν να ξαναμάθομε τη γλώσσα και τα χούγια της παρέας. Μας καλούνε σε παρέες με μουσικές, χορούς και τραγούδια για να βρούμε το καλύτερο φάρμακο στις σύγχρονες κοινωνικές αρρώστιες. Αυτό το προσφέρει η καλή και μερακλίδικη παρέα!
Ο Μιχάλης Κακέπης μεγάλωσε στον ίσκιο αυτών των βουνών από τη μεριά της θάλασσας, στο Βραχάσι και στο Σίσι. Εκεί έμαθε να ζει με τις νότες και με τις λέξεις… Εκεί ένιωσε πως ζούνε ενάντια σε οτιδήποτε προαποφασιμένο και καλουπαρισμένο. Ο Μιχάλης είναι ένας τραγουδιστής-ερμηνευτής με σπάνια φωνητικά προσόντα. Μας δένουν κάποια κοινά στοιχεία: ακούμε πάρα πολλά που δεν μας αρέσουν μέχρι να βρούμε κάτι να μας γοητεύει και τότε μπαίνομε με όρεξη και οργή στο πανηγύρι της ζωής. Έτσι νιώσαμε, εμείς οι φίλοι, σαν ακούσαμε τη μουσική εργασία του Μιχάλη, τη Σελένα. Είναι το γλέντι και το πανηγύρι της ζωής.
Ο Μιχάλης είναι ασυμβίβαστος καλλιτέχνης που απορρίπτει τα ψευτοπροϊόντα που εμπεριέχουν την ενσωματωμένη αχρηστία, δηλαδή που είναι πρόσκαιρα και αποσκοπούν στην κονόμα και στην αρπαχτή. Ξέρει ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από όνειρα κι ελπίδες αλλά και από μουσική με τραγούδια που θα μας βγάζουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και θα μας οδηγούν στη σκόλη για να κάνομε τους εαυτούς μας δημιουργικούς.
Στη Σελένα συμμετέχει και ο Αλέκος Κακέπης που τραγουδά τον… "αλκοολικό στα όνειρα". Ο Αλέκος είναι ένα κομμάτι της κρητικής φύσης. Του αρέσουν τα αρχέγονα και δωρικά ριζίτικα τραγούδια και η βυζαντινή μουσική της οποίας έχει και δίπλωμα για να την διδάσκει. Επειδή δεν του αρέσει η πολυκοσμία προτιμά να τραγουδά ανάμεσα στις ελιές και στους πρίνους παρέα με τους κοτσυφούς και τους νόστιμους κελαηδισμούς των πουλιών. Μάγεμα η Φύση κι όνειρο στο τραγούδι του Αλέκου Κακέπη.
Πατέρας και γιος μας δείχνουν πως πρέπει να μάθομε να ζούμε αυτά που θέλομε κάνοντας την άγρια χαρά της καταστροφής ρυθμό, σκοπό, τραγούδι και χορό."
Ο Μιχάλης Κακέπης και το ροκ συγκρότημα «Αντιστρόφως Ανάλογα» συναντήθηκε με το Κωστή Μουδάτσο, το λυράρη ΜιχάληΞυδάκη και το κρητικό συγκρότημα «Το κάλεσμα της φύσης» σε μία πρωτότυπη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 12 Αυγούστου στην παραλία «Μπούφος» στο Σίσι Βραχασίου. Τη συναυλία διοργάνωσαν η Νομαρχία Λασιθίου, η Κοινότητα Βραχασίου, ο Αθλητικός Όμιλος Βραχασίου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σισίου.
Ο Κωστής Μουδάτσος και το συγκρότημα "Το κάλεσμα της φύσης"
ο Λυράρης Μιχάλης Ξυδάκης
Ο λογοτέχνης Κωστής Μουδάτσος απαγγέλει
Ο Μιχάλης Κακέπης και το συγκρότημα "Αντιστρόφως Ανάλογα"
Το Μιχάλη Κακέπη και τους "Αντιστρόφως Ανάλογα" συντρόφευσε μουσικά με το βιολί του ο συγχωριανός μας νεαρός καλλιτέχνης Μανόλης Νερατζάκης
Ο Μιχάλης Κακέπης τραγουδά με τον πατέρα του το τραγούδι "αλκοολικός στα όνειρα" από το δίσκο "Σελένα"
Ο Αλέκος Κακέπης τραγουδά απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο
O πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βραχασίου Δημήτρης Κυριακάκης είναι ένας καλός φίλος, ένας άνθρωπος με παθολογική αγάπη για το χωριό του, ένα πρόσωπο με βαθιά γνώση της ιστορίας του τόπου του, ένας ακούραστος συνοδοιπόρος στις εξαντλητικές αλλά απολαυστικές πεζοπορίες μας όπου ανακαλύπτουμε τις κρυφές ομορφιές κάθε σπιθαμής της μητρώας γης.
Κατά απαίτηση του επίσης συνοδοιπόρου και καλού φίλου Γιώργου Λεβεντογιάννη δημιούργησα ένα μικρό βίντεο με φωτογραφίες του προέδρου και με τίτλο την παράφραση ενός τραγουδιού του tonino carotone, "e' un mondo difficile", που του το αφιιερώνουμε με πολύ αγάπη και εκτίμηση:
Χθες βρέθηκα σε μια εξαιρετική εκδήλωση στο προαύλιο του Κοινοτικού καταστήματος στο Βραχάσι, την εκδήλωση τιμής για τον ιδρυτή του Τμήματος Κρήτης της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Ελευθέριο Πλατάκη.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από την Κοινότητα Βραχασίου και την Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών Ανατολικής Κρήτης. Παραβρέθηκε πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων ο Νομάρχης Λασιθίου κ Σ. Αναστασάκης, ο νομαρχιακός σύμβουλος κ. Ανυψητάκης, ο πρόεδρος της Εταιρείας Γραμμάτων και τεχνών κ. Χατζηδάκης, ο πρόεδρος της Κοινότητας Βραχασίου Γ. Σφυράκης.
Έγιναν δυο ομιλίες για το έργο του Πλατάκη:
«Ελευθέριος Πλατάκης ο Κρητολόγος», Ομιλητής: Γιάννης Χλουβεράκης, Φαρμακοποιός
«Η συμβολή του Ελευθέριου Πλατάκη στη σπηλαιολογικής έρευνα της Κρήτης» Ομιλητής: Καλούστ Παραγκαμιάν, πρ. πρόεδρος του Τμήματος Κρήτης της Ε.Σ.Ε. Δ/ντής του Ινστιτούτου Σπηλαιολογικών Ερευνών Ελλάδας
