Αισθάνομαι σήμερα τελευταία μέρα της επίσημης θητείας μου ως πρόεδρος του ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου, την ανάγκη να απευθυνθώ σε εσάς τους συναδέλφους μου και να μεταφέρω κάποια πράγματα σχετικά με την οκτάχρονη διαδρομή στη θέση του προέδρου του συλλόγου μας.
Με εκλέξατε τον Ιούνιο του 2011, σε μια δύσκολη περίοδο στην καρδιά των μνημονιών και των αντιλαϊκών πολιτικών και παραλάβαμε ένα σύλλογο με εξαιρετικά μειωμένο επίπεδο αξιοπιστίας και δραστηριοτήτων.
Μέσα από το σύλλογο δώσαμε για χρόνια συνεχείς μάχες ενάντια σε κάθε μνημόνιο που ψηφιζόταν και το σωματείο μας ήταν πρωτοπόρο σε αγωνιστικότητα και συμμετοχή στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν στον Άγιο Νικόλαο (μετά από πολλά χρόνια).
Μπορέσαμε και αναγεννήσαμε τη λειτουργία του συλλόγου, οι γενικές συνελεύσεις απέκτησαν και πάλι καλή συμμετοχή, άλλαξαν και προστέθηκαν πολλά στην καθημερινή λειτουργία του συλλόγου, έτσι ώστε να μπορούμε να πούμε με περηφάνια ότι οκτώ χρόνια μετά ο σύλλογος μας αποτελεί ένα σωματείο – πρότυπο για άλλα σωματεία ανά την Ελλάδα, τόσο στις παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις του, όσο και στη δημοκρατική του λειτουργία.
Στα χρόνια αυτά η στήριξη από τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων ήταν καθοριστική αφού οι πιέσεις που ασκήθηκαν και ασκούνται από την εκάστοτε εξουσία του Νοσοκομείου προς τα εκάστοτε μέλη του ΔΣ ήταν μεγάλες, πιέσεις που εμένα προσωπικά με οδήγησαν να ζητήσω δύο φορές αλλαγή τμήματος. Πάντα όμως γνωρίζαμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων είναι στο πλευρό μας. Δυστυχώς ο σύλλογος αυτά τα 8 χρόνια έγινε στόχος επιθέσεων και πιέσεων εκτός από τις διοικήσεις, και από κάποιους ελάχιστους εργαζόμενους του Νοσοκομείου διαφόρων ειδικοτήτων με θέσεις “ευθύνης, κάτι που αποτελεί διαχρονικό και διαυπηρεσιακό φαινόμενο.
Όμως αποτελούσαν και αποτελούν μια ελάχιστη μειοψηφία , αφού η πλειοψηφία των εργαζομένων του Νοσοκομείου μας έχει αυξημένο το αίσθημα αλληλεγγύης και λειτουργεί με υψηλές ηθικές αξίες, με ανθρωπιστικά και αλτρουιστικά κίνητρα, γι΄αυτό και ήταν και είναι στο πλευρό του συλλόγου, κάτι που δεν συναντάται σε πολλά Νοσοκομεία της χωρας,
Είναι χαρακτηριστικό οτι υπήρξε μαζική η συμμετοχή σας όλων εσάς των συναδέλφων στις περισσότερες από τις κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις που έγιναν .
Νομίζω βεβαίως ότι τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και το Νοσοκομείο Αγ. Νικολάου έχουν ωφεληθεί από τη δράση του σωματείου αυτά τα οκτώ χρόνια.
Δυστυχώς το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζω δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω να δραστηριοποιούμαι στο ΔΣ του συλλόγου, αφού είμαι υποχρεωμένος να αποδώσω χρόνο και δραστηριότητα στην αντιμετώπιση του.
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα μέλη του ΔΣ από το 2011 μέχρι σήμερα για τη συνεργασία που είχαμε. Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω το μέντορα μου Δαμιανό Χαλκιαδάκη, τον πρόεδρο του Εργ, Κέντρου Λασιθίου Μ. Πεπόνη και τον πρόεδρο του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ Β. Καλλιμάντζαλη, τους συντρόφους από την ΠΟΕΔΗΝ και ΑΔΕΔΥ Χ. Κόνιαρη, Α. Μακρή και Β. Πασχάλη, για τη στενή συνεργασία αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ και τη γυναίκα μου Ράνια που άντεξε.
Αλλά πάνω απ΄όλα θα θέλα να ευχαριστήσω όλους εσάς του συναδέλφους μου, και όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί που όλα αυτά τα χρόνια είμασταν δίπλα και στηρίξατε την προσπάθεια τόσο με την ψήφο σας, όσο και με την παρουσία και τη στάση σας,
Εύχομαι υγεία και αλληλεγγύη σε όλους σας,
Γιώργος Μανουσάκης
(το παραπάνω κείμενο το διάβασα σήμερα κατά τη διάρκεια της εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης του συλλόγου εργαζομένων Νοσοκομείου Αγ. Νικολάου)
