Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μεγάλωσα σε χωριό και που πρόλαβα να γνωρίσω αρκετά στοιχεία από τον αγροτικό τρόπο ζωής που για αιώνες είχε επικρατήσει στην ελληνική ύπαιθρο. Μια από τις αγαπημένες μας ασχολίες όταν είμασταν παιδιά, όποτε μας την επέτρεπαν, ήταν η "καβαλαρία" δηλαδή η ιππασία με τα γαϊδουράκια που χρησιμοποιούσαν οι οικογένειες μας για τις αγροτικές εργασίες και για τις μετακινήσεις τους. Δυστυχώς σήμερα τα γαϊδούρια έχουν αντικατασταθεί από τα 4χ4 και η "καβαλαρία" για τα παιδιά έχει αντικατασταθεί από τα playstation και τα gameboy.
Σήμερα το πρωί χάρηκα όταν αντιλήφθηκα τα γειτονάκια μας στη Μίλατο, την Κάλλια, το Νίκο και την Ασπασία, να έχουν βγει για βόλτα, "καβαλαρία", με το γαϊδαρο του παππού της Κάλλιας, τον τελευταίο τετράποδο γάϊδαρο που απέμεινε στο χωριό μας. Μαζί τους βέβαια ήταν και η γιαγιά, που είχε το νου της μην τυχόν κάποιος από τη συντροφιά παρεκτραπεί, ή το γαϊδούρι ή τα παιδιά!
Σήμερα το πρωί χάρηκα όταν αντιλήφθηκα τα γειτονάκια μας στη Μίλατο, την Κάλλια, το Νίκο και την Ασπασία, να έχουν βγει για βόλτα, "καβαλαρία", με το γαϊδαρο του παππού της Κάλλιας, τον τελευταίο τετράποδο γάϊδαρο που απέμεινε στο χωριό μας. Μαζί τους βέβαια ήταν και η γιαγιά, που είχε το νου της μην τυχόν κάποιος από τη συντροφιά παρεκτραπεί, ή το γαϊδούρι ή τα παιδιά!
