Διάβασα στο zougla.gr την παρακάτω είδηση:Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σισμανόγλειο
"Συγκέντρωση θα πραγματοποιήσουν σήμερα 04/06/2010 στις 08:00 το πρωί οι εργαζόμενοι του Σισμανόγλειου νοσοκομείου, διαμαρτυρόμενοι για την κωλυσιεργία στην καταβολή των δεδουλευμένων υπερωριών και νυχτερινών για τους μήνες Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη και Απρίλη 2010.
Επίσης διαμαρτύρονται για τις ελλείψεις που υπάρχουν στο νοσηλευτικό ίδρυμα. Από τις 1.200 οργανικές θέσεις των εργαζομένων οι 400 είναι κενές, απ' τις οποίες 200 αφορούν νοσηλευτικό προσωπικό."
Η αγανάκτηση των συναδέλφων του Σισμανόγλειου είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Δε μας φτάνει που είμαστε ήδη από τους πιο κακοκοπληρωμένους δημόσιους υπάλληλους, που είμαστε τα εύκολα θύματα και περικόπτουν με κάθε ευκαιρία τους μισθούς και τα επιδόματα μας, αλλά δεν μας πληρώνουν και τα δεδουλευμένα μας, τα νυχτερινά, τις αργίες, τις υπερωρίες.
Το ίδιο πρόβλημα με το Σισμανόγλειο έχουμε και στο νοσοκομείο στο οποίο εργάζομαι, στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου Κρήτης.
Εμάς δεν μας έχουν πληρώσει ούτε το Δεκέμβριο, ενώ επειδή συνεχώς ακούγεται ότι θα γίνουν κάποιες πληρωμές, έχει αποφευχθεί ενεργοποίηση ή κινητοποίηση του συλλόγου εργαζομένων. Αυτό όμως ακούγεται εδώ και ένα μήνα, και μπήκαμε στον Ιούνιο και δεν έχουμε ακόμη πληρωθεί τα νυχτερινά, τις αργίες και τις υπερωρίες του Δεκεμβρίου).
Την ίδια στιγμή γίνονται τώρα οι αναδρομικές περικοπές στους μισθούς και στα επιδόματα μας, με αποτέλεσμα κάθε νοσηλευτής να πληρώνεται με 120 ως 180 ευρώ λιγότερα κάθε μήνα, ποσά πολύ σημαντικά αφού οι μισθοί μας είναι από 1000 ως 1.300 ευρώ. Και απ΄ ότι φαίνεται θα ακουλουθήσουν και άλλες περικοπές αφού ακόμα δεν έχει γίνει η δεύτερη περικοπή με το 8% των επιδομάτων.
Το ίδιο πρόβλημα με το Σισμανόγλειο έχουμε και στο νοσοκομείο στο οποίο εργάζομαι, στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου Κρήτης.
Εμάς δεν μας έχουν πληρώσει ούτε το Δεκέμβριο, ενώ επειδή συνεχώς ακούγεται ότι θα γίνουν κάποιες πληρωμές, έχει αποφευχθεί ενεργοποίηση ή κινητοποίηση του συλλόγου εργαζομένων. Αυτό όμως ακούγεται εδώ και ένα μήνα, και μπήκαμε στον Ιούνιο και δεν έχουμε ακόμη πληρωθεί τα νυχτερινά, τις αργίες και τις υπερωρίες του Δεκεμβρίου).
Την ίδια στιγμή γίνονται τώρα οι αναδρομικές περικοπές στους μισθούς και στα επιδόματα μας, με αποτέλεσμα κάθε νοσηλευτής να πληρώνεται με 120 ως 180 ευρώ λιγότερα κάθε μήνα, ποσά πολύ σημαντικά αφού οι μισθοί μας είναι από 1000 ως 1.300 ευρώ. Και απ΄ ότι φαίνεται θα ακουλουθήσουν και άλλες περικοπές αφού ακόμα δεν έχει γίνει η δεύτερη περικοπή με το 8% των επιδομάτων.
Παρότι οι μισθωτοί υποβαλόμαστε σε όλες αυτές τις δοκιμασίες για να επιτευχθεί η μείωση του δημόσιου ελλείματος, μέσω της μείωσης των εξόδων του κράτους, ταυτόχρονα τα έσοδα δεν έπιασαν ούτε το μισό του στόχου αύξησης τους. Διαβάζω στο χθεσινό "Βήμα":
"Τον Μάιο τα καθαρά έσοδα του κράτους αυξήθηκαν κατά περίπου 5%, τη στιγμή που ο ετήσιος στόχος είναι διπλάσιος (10,2%), ενώ με αρνητικό πρόσημο κινήθηκαν οι εισπράξεις από Φόρο Προστιθέμενης Αξίας που αφορά μεγάλες επιχειρήσεις."
Ενώ λίγο πιο κάτω αναφέρεται:
"Σημαντικός παράγοντας για τη μη αύξηση των εσόδων στα επίπεδα των στόχων που έχουν τεθεί αναμφισβήτητα έχει παίξει το γεγονός ότι όλους αυτούς τους μήνες οι εφορίες ανά την επικράτεια υπολειτουργούν, καθώς οι επικεφαλής τους γνωρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου να μετακινηθούν. Ηδη από την περασμένη εβδομάδα το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα τοποθετηθούν νέοι προϊστάμενοι σε 20 εφορίες που δεν κατάφεραν τους προηγούμενους μήνες να πιάσουν τους στόχους των εσόδων. Από την πλευρά του ΣΔΟΕ, παρά τους εκτεταμένους ελέγχους που πραγματοποιεί σε καθημερινή βάση, δεν μπορεί να επιβάλει στις εφορίες να επιβάλουν τα πρόστιμα, ούτε φυσικά να τις πιέσει να τα εισπράξουν. Ολοι γνωρίζουν στο υπουργείο Οικονομικών ότι από τη στιγμή που θα βρεθεί κάποιος να φοροδιαφεύγει θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ώσπου να πληρωθούν τα πρόστιμα που του επιβλήθηκαν."
Τα παραπάνω είναι εξοργιστικά για όλους εμάς τους μισθωτούς που έχουμε υποστεί μειώσεις στις αποδοχές μας, αφού φαίνεται ότι είμαστε ο εύκολος στόχος και αυτοί που σηκώνουν ως υποζύγια το κύριο βάρος της μείωσης του ελλείματος, ενώ το κράτος αδυνατεί να εισπράξει από αυτούς που πρέπει. Να δούμε πόσο βάρος θα αντέξουμε ακόμα να σηκώσουμε...
