πρόβαλε μάνα...

Συμμετοχή της ΠΟΕΔΗΝ στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ την 22 Απριλίου

Η Ε.Ε. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΔΗμόσιων Νοσοκομείων στην συνεδρίασή της 13/04/2010 αποφάσισε ομόφωνα την συμμετοχή της στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 22 Απριλίου καθώς και στα συλλαλητήρια που διοργανώνονται για τις 27 Απριλίου. Το Γ.Σ. της ΠΟΕΔΗΝ θα συνεδριάσει στις 27 Απριλίου για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Τα αιτήματα της απεργίας είναι:

- χρηματοδότηση του ΕΣΥ

- προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού

- ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα

- όχι στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων

- όχι στην περιστολή των μισθολογικών μας δικαιωμάτων

Την Πέμπτη 22 Απριλίου στις 11π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος συμμετέχουμε στην Κεντρική απεργιακή συγκέντρωση.Στην περιφέρεια τα Σωματεία θα συμμετέχουν στα συλλαλητήρια σε συνεργασία με τα αντίστοιχα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ.

Ο εορτασμός της επετείου της σφαγής στο σπήλαιο της Μιλάτου

Έγινε σήμερα στο χωριό μου, στη Μίλατο ο εορτασμός της επετείου της σφαγής των αμάχων από τους Τούρκους το 1823 στο σπήλαιο της Μιλάτου. Αναλυτική δημοσίευση για τα γεγονότα διαβάσατε στην προηγούμενη ανάρτηση. Ο κόσμος που παραβρέθηκε στον εορτασμό ήταν λιγότερος από πέρυσι, προφανώς λόγω του βροχερού καιρού, όμως παρόντες ήταν πολλοί επίσημοι. Φέτος είχα την τιμή να εκφωνήσω τον επιμνημόσυνο λόγο και να αναφερθώ στα γεγονότα και τη σημασία τους:

Το δράμα του σπηλαίου της Μιλάτου

Tο Φεβρουάριο του 1823, 2500 – 3000 γυναικόπαιδα από τη Βουλισμένη, τη Λατσίδα και τη Μίλατο, μαζί με 150 οπλοφόρους, για να αποφύγουν το γιαταγάνι του Χασάν Πασά, που είχε περάσει από φωτιά και σίδερο το Λασίθι, ήλθαν στο σπήλαιο αυτό για να σωθούν.

«ο σπήλιος είν’ απόκεντρος, δεν θα τον βρουν οι Τούρκοι,
αλλά και να τον εύρουνε δεν θα τονε πατήσουν,
γιατί θα μπούνε μες σ’ αυτόν εξήντα παλικάρια,
που με την μπάλα ημπορούν την τρίχα να μοιράσουν.»

(Διαλυνά, Άπαντα, Χανιά 1927, σ. 165)Όμως, κάποιος Τούρκος από τη Βουλισμένη, ο Τερζαλής ή Ντερές, που καταγόταν από τους εξωμότες Βενετσάνους Δραγανίγους, το πληροφορήθηκε και ειδοποίησε τον Χασάν Πασά. Αυτός έστειλε τον γαμπρό του Μωχάμετ Αλή Χουσεϊν Μπέη με 5000 στρατιώτες για να τους πιάσει ζωντανούς. Οι καπετάνιοι του Μεραμπέλλου που είχαν δικούς τους μέσα στο σπήλαιο, άρχισαν τον κλεφτοπόλεμο, και παρόλο που τα πολεμοφόδια τους ήταν ελάχιστα, έκαναν μεγάλη ζημιά στους Τούρκους. Μα κι εκείνοι που ήταν μέσα στο σπήλαιο του κτυπούσαν και σκότωσαν αρκετούς.Έτσι η πολιορκία του σπηλαίου μάκραινε πολύ και σκοτώθηκαν πολλοί Τούρκοι. Τα τρόφιμα και το νερό, που ήταν στερνιασμένο στο βάθος του σπηλαίο, λιγόστευαν. Η πείνα και η δίψα άρχισε να βασανίζει τρομερά τους πολιορκούμενους. Άρχισαν να πεθαίνουν οι πιο γέροι. Στο μεταξύ γεννούνταν και άλλοι. Μέσα στο σπήλαιο γεννήθηκαν 40 παιδιά τις μέρες της πολιορκίας.

Οι Τούρκοι ‘φεραν κανόνια και κτυπούσαν στο στόμιο του σπηλαίου από το απέναντι ύψωμα. Για να σταματούν τα βόλια των κανονιών οι πολιορκούμενοι έβαζαν στο στόμιο τα στρώματα και τα παπλώματα τους. Οι Τούρκοι τους καλούσαν να παραδοθούν, κάνοντας τους όρκους, πως δεν θα τους πειράξουν. Μα οι Χριστιανοί δεν πίστευαν τους όρκους των. Περίμεναν τους δικούς τους καπετάνιους να τους σώσουν. Πραγματικά οι Καπετάνιοι του Μεραμπέλλου και του Λασιθιού, αλλά και της Δυτικής Κρήτης, με 2500 άνδρες ήλθαν να βοηθήσουν. Μα ο Χασάν Πασάς είχε πολυάριθμο στρατό, 16000 άνδρες, κανόνια και άφθονα πολεμοφόδια και τροφές.

«Μ΄ ασκέρια μόνο τακτικά, τριανταδυό χιλιάδες,
Με χώρις τους Γενίτσαρους και τους εντόπιους Τούρκους,
Τραβά κανόνια εκατό κι άμετρους τσεπανέδες.»
(Διαλυνά, Άπαντα, Χανιά 1927, σ. 157)

Άνισος αγώνας. Οι πιο πολλοί οπλοφόροι του σπηλαίου κατόρθωσαν κι΄ έφυγαν μια νύκτα, για να ενωθούν με τους άλλους επαναστάτες.

Η πολιορκία κράτησε εικοσιδύο ημέρες. Στην πείνα και στην δίψα των πολιορκούμενων προστέθηκε και η δυσωδία των νεκρών. Οι Τούρκοι, για να αναγκάσουν τους έγκλειστους να βγουν άναψαν φωτιά στην είσοδο του σπηλαίου, με αποτέλεσμα να γεμίσει από καπνούς. Δημιουργήθηκε αποπνικτική ατμόσφαιρα και οι πολιορκούμενοι αναγκάστηκαν σε έξοδο.

Άρχισαν να βγαίνουν από το σπήλαιο πρώτα οι οπλοφόροι. Μόλις βγήκαν ξέχασε τους όρκους του ο Χουσεϊν και διατάσσει: μαχαίρι στους γκιαούρηδες. Τα 30 παλικάρια που πρωτοβγήκαν σφάζονται μπρος στα μάτια των γυναικόπαιδων, που τα έχασαν και άρχισαν να τρέχουν εδώ και εκεί «σαν πουλιά κυνηγημένα από το λούπη». Οι Τούρκοι τα μάζεψαν και άρχισαν να τα δένουν. Τα α κορίτσια και τις νέες γυναίκες τις έδεναν μεταξύ τους τη μια με την άλλη με τις πλεξούδες τους. Τους άλλους τους έδεναν με σκοινιά και αλυσίδες, τον ένα πίσω από τον άλλο και τους οδηγούσαν προς την τοποθεσία «Αγόροι». Από εκεί τους πήγαν στο καινούριο χωριό, Ο Χουσεϊν χάρισε την πιο όμορφη σκλάβα στον πασά.

Ο πασάς διέταξε και χώρισαν τους γέρους, 500, και τους οδήγησαν στην τοποθεσία «Γραμπέλλες», όπου επέλασε το ιππικό του και τους ποδοπάτησαν τα άλογα όλους. Έπειτα έκοψαν τα κεφάλια τους και τα έκαμαν πυραμίδα σ΄ ένα αλώνι. Με τους αιχμαλώτους ήταν και 18 παπάδες, που άλλους σκότωσαν και άλλους έκαψαν ζωντανούς, αφού πρώτα τους έκοψαν τα 3 δάκτυλα με τα οποία έκαναν το σταυρό τους. Τα βρέφη τα έσφαξαν και τις μανάδες πούλησαν σκλάβες. Αυτό ήταν το τέλος του δράματος του σπηλαίου της Μιλάτου.Τα εγκλήματα που διέπραξε ο Χασάν Πασάς στους έγκλειστους του σπηλαίου, τα πλήρωσε, ύστερα από μερικές μέρες. Φεύγοντας από τη Μίλατο στρατοπέδευσε στο Καστέλι πεδιάδας, σχεδιάζοντας να προχωρήσει στη Μεσαρά. Αλλά βγήκε για σεργιάνι στον κάμπο του Καστελίου και αφηνίασε το άλογό του και τον έριξε κάτω. Η πτώση ήταν τέτοια που δεν πρόφτασε να πει ούτε λέξη. Τον έθαψαν στον περίβολο του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο.

Μέσα στο σπήλαιο κτίστηκε το 1937 ναϊδιο αφιερωμένο στον Άγιο Θωμά και μνημείο με κάποια από τα οστά των πεσόντων και κάθε χρόνο εορτάζεται η επέτειος του δράματος την Κυριακή του Θωμά και ψάλεται επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των νεκρών.

Βιβλιογραφία:
«Η Κρήτη», Στέργιου Σπανάκη,
«Απομνημονεύματα του περί της αυτονομίας της Ελλάδος πολέμου των Κρητών», Κ. Κριτοβουλίδη,
«Ιστορία της Κρήτης», Ι. Μουρέλλου.

Τα λάθη της κυβέρνησης στοιχίζουν ακριβά στη χώρα

Όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες με τα επιτόκια δανεισμού της χώρας αποτελούν το αποκορύφωμα της ασυνεπούς και αντιφατικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που συνιστούν μόνιμα χαρακτηριστικά της για έξι μήνες.

Τα χρονικό των γεγονότων είναι γνωστό. Μετά τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών στις 25 Μαρτίου ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου με ύφος θριαμβολογικό μιλά για εθνική επιτυχία και δηλώνει ότι «οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο. Η Ελλάδα απέδειξε την ισχυρή της θέληση και τη δυνατότητα έγκαιρης αντίδρασής της στην κρίση».

Εντούτοις, ήταν αμέσως κατανοητό ότι το κείμενο της συμφωνίας των ηγετών της Ε.Ε. για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό βοήθειας είχε ασάφειες, κενά και κινδύνους, όπως ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας της συμμετοχής όλων των χωρών στο διμερή δανεισμό: «στο αγγλικό κείμενο της δήλωσης δεν λέει ότι «οι χώρες της ευρωζώνης είναι έτοιμες να συνεισφέρουν σε συντονισμένο διμερή δανεισμό» για τη στήριξη της Ελλάδας, αλλά «χώρες της ευρωζώνης…» δηλαδή λείπει το άρθρο « the » που θα έκανε δεσμευτική τη συμμετοχή όλων των χώρων » (Ελεύθερος Τύπος 7.4).

Άλλωστε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Α. Σαμαράς είχε εγκαίρως προειδοποιήσει την κυβέρνηση « Οι ώρες αυτές είναι για περισυλλογή, όχι για πανηγυρισμούς […] για το κύριο μέρος της Συμφωνίας που επιτεύχθηκε χθες, έχουμε σοβαρούς προβληματισμούς. Τόσο για το περιεχόμενό της, όσο και για τον τρόπο και τη διαδικασία που μπορεί να λειτουργήσει […] στο ανακοινωθέν αναφέρεται ότι για να πάρει βοήθεια η Ελλάδα απαιτείται να έχει φτάσει στο «έσχατο σημείο». Δεν προσδιορίζεται σαφώς ποιο είναι αυτό. […] ακόμα κι αν μπαίναμε στη διαδικασία βοήθειας κάτω από τέτοιους όρους, η Συμφωνία επιβάλλει τη λήψη της τελικής απόφασης από κάθε χώρα της Ευρωζώνης με ομοφωνία. Το οποίο στην πράξη μπορεί να σημάνει και νέα μέτρα. Συνεπώς, πρόκειται για εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία […] η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο της Συμφωνίας, φωτογραφίζει επί πλέον δυσμενείς όρους για την Ελλάδα και ευθεία υπονόμευση των Ευρωπαϊκών θεσμών…».

Με την παρέλευση λίγων ημερών (30.3) ο κ. Παπανδρέου φέρεται να αλλάζει προσέγγιση λέγοντας στο υπουργικό συμβούλιο ότι ««στο τραπέζι υπάρχουν και οι δικές μας προτάσεις των σοσιαλιστών… η συζήτηση θα ανοίξει με την ομάδα εργασίας που υιοθέτησε ο πρόεδρος της Ε.Ε. Εκεί θα συμμετάσχουμε για να μπορέσουμε να προωθήσουμε μια πιο αποτελεσματική πρόταση» (Ελευθεροτυπία 31.3).

Αλλά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος δήλωσε στη ΝΕΤ ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από την απόφαση των Βρυξελλών (Ελευθεροτυπία 7.3).

Τέλος, η δήλωση, ανώνυμου ακόμη, κυβερνητικού αξιωματούχου στο διαδικτυακό τόπο Market News International για προσπάθεια της κυβέρνησης να αλλάξει τη συμφωνία του μηχανισμού βοήθειας πυροδότησε τις φήμες και τα spreads εκτινάχθηκαν στα μεγέθη που ήταν πριν ανακοινωθούν τα μέτρα της 3ης Μαρτίου (Ελευθεροτυπία 7.3).

Ακόμη και απέναντι σε αυτή την εξέλιξη και εν μέσω πανικού η κυβέρνηση άργησε να αντιδράσει, έως ότου ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου διέψευσε τον πρωθυπουργό λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν έκανε ενέργεια για να αλλάξει τους όρους της συμφωνίας.

Αυτού του θεάτρου του παραλόγου έχουν προηγηθεί επί ένα εξάμηνο οι πιο αντιφατικές και άστοχες δηλώσεις από την κυβέρνηση που μας έχουν καταστήσει εύκολο στόχο των κερδοσκοπικών πιέσεων.

Τι να πρωτοαναφέρουμε: τις δηλώσεις που παρομοίαζαν την Ελλάδα σαν τον «Τιτανικό» και την «ανακήρυξη της χώρας σε πρωταθλήτρια της διαφθοράς», τη δήθεν μπλόφα με το ΔΝΤ που μετατράπηκε σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία ή τη διαρροή για δάνειο από την Κίνα που τροφοδότησε τις επιθέσεις των κερδοσκόπων;

Δυστυχώς, είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κανένα σχέδιο και ούτε σταθερή πορεία πλεύσης για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το αποδεικνύουν η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων, το «ράβε ξήλωνε» μέχρι να ψηφιστούν και η ουσιαστική τους αναποτελεσματικότητα.
Ήδη, οι τόκοι για την αποπληρωμή των δανείων του πρώτου τριμήνου του 2010 εξανέμισαν στην πραγματικότητα το όφελος από το τελευταίο πακέτο μέτρων ύψους 4,1 δις ευρώ. (Καθημερινή 3.4). Ζητούν θυσίες από τον ελληνικό λαό χωρίς αντίκρισμα.

Η κυβέρνηση σέρνεται, απλώς, πίσω από τα γεγονότα και προτιμά να κάνει περισσότερο επικοινωνία για εσωτερική κατανάλωση παρά πολιτική ουσίας. Αυτή η τακτική έχει εξελιχθεί σε επαναλαμβανόμενο μπούμερανγκ οδηγώντας τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς.

Τα κυβερνητικά στελέχη αδυνατούν να κατανοήσουν ότι απαιτείται δουλειά χωρίς πολλά λόγια. Μόνο τυχαίες δεν ήσαν οι προτροπές του διεθνούς τύπου προς την κυβέρνηση ότι «η σιωπή είναι χρυσός» (« Wall Street Journal » 19.3 ) .

Το κυβερνητικό επιτελείο οφείλει να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και ότι αυτό που απαιτείται είναι σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα.

Δεν φθάνουν οι κατηγορίες κατά των διεθνών κερδοσκόπων αλλά απαιτείται η λήψη των ορθών μέτρων αναπτυξιακού χαρακτήρα για την οικονομία σήμερα.

Ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να καταλάβει ότι το κυβερνητικό έργο απαιτεί ενιαία και σταθερή καθοδήγηση και αυτό μόνο ο ίδιος το επιβάλει. Διαφορετικά εμφανίζεται πολυφωνία, όπως αυτή που παρουσιάζεται σήμερα στην κυβέρνηση, και αναποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς.

Τα λανθασμένα μέτρα και η σύγχυση που προκαλούν οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί της κυβέρνησης επηρεάζουν όλη την κοινωνία και έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις. Τελικά μας οδηγούν σε βαθιά ύφεση, σε στραγγαλισμό της αγοράς, σε απόγνωση των νοικοκυριών και σε κοινωνικές εκρήξεις. Στοιχίζουν ακριβά στη χώρα .

Αντιγραφή από σημερινό άρθρο στο ιστολόγιο politis-gr

Φουρτούνα στη Μίλατο

Μπορεί να είμαστε στην καρδιά της άνοιξης, όμως ο καιρός κάνει ακόμα πότε πότε χειμωνικές τρικυμίες. Εχθές το απόγευμα ο αέρας στη Μίλατο ήταν πολύ έντονος και η φουρτούνα θύμιζε χειμώνα:

Ένα καράβι για τη γάζα

Διαλέξτε όποιο "αν" του Μητσοτάκη προτιμάτε

O Δημήτρης Μητσοτάκης υπήρξε ιθύνων νους του συγκροτήματος "Ενδελέχεια" και φέτος κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "ευδαίμονες". Στο δίσκο αυτό λοιπόν υπάρχουν δύο εκτελέσεις του τραγουδιού "Αν" με διαφορετικούς στίχους, πρώτα η κανονική εκτέλεση (με στίχους μεγαλίστικους) και έπειτα η θυγατρική (με εκτέλεση και στίχους κοπελίστικους).

Και οι δύο εκτελέσεις είναι εξίσου ενδιαφέρουσες. Εσείς διαλέξτε όποιο "αν" του Μητσοτάκη προτιμάτε:

Άνθη του τόπου μας

Το λιμανάκι της "Ανάληψης"

Η Μίλατος είναι ένα από τα πιο γνωστά ψαροχώρια της Βόρειας Κρήτης. Η αλιεία αποτελούσε και αποτελεί μια από τι κύριες ασχολίες των κατοίκων. Το χωριό απέκτησε λιμάνι (λιμενικό καταφύγιο) πριν από περίπου δύο δεκαετίες.

Για πολλά χρόνια η ακτή μπροστά από την εκκλησία της Ανάληψης χρησιμοποιούνταν ως υποτυπώδης λιμενίσκος από τους ψαράδες του χωριού,αλλά και από τα μεγαλύτερα καϊκια που μετέφεραν χαρούπια και άλλα εμπορεύματα.

Στις ημέρες μας χαρούπια δεν μαζεύει πλέον σχεδόν κανείς, το εμπόριο γίνεται με φορτηγά και αυτοκίνητα και οι ψαράδες δένουν τα καϊκια και τις βάρκες τους στο λιμάνι που φτιάχτηκε και ολοκληρώθηκε στο χωριό μας στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, σε άλλο σημείο της ακτής, στο "σκούλικα".

Από εκείνη την παλιά εποχή έχουν απομείνει μόνο οι δύο δέστρες στις οποίες έδεναν τους κάβους των καϊκιών και το λιμανάκι της Ανάληψης χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά από τους λουόμενους।