24 Σεπ 2010

Κύμβαλο αλαλάζον

Ο Πάγκαλος έχει κάνει τον σαματά επάγγελμα.

Και αν θα μείνει στην πολιτική ιστορία του τόπου, θα είναι περισσότερο για τη λεκτική του βία και τους χαρακτηρισμούς παρά για το έργο του... Βέβαια, θα μπορούσε να διαπρέψει στην επιθεώρηση, γιατί διαθέτει δηκτικό χιούμορ και συγκρότηση.

Τέλος πάντων, οι προχθεσινές δηλώσεις του («Τα φάγαμε μαζί») θα μπορούσαν να είναι «της πλάκας» και να προκαλούν απλώς θυμηδία, αν δεν εμπεριείχαν θλιβερά ψεύδη και αποκαλυπτικές ομολογίες... Είναι ψέμα, που ανακυκλούται βολικά, ότι η χώρα βυθίστηκε λόγω των διορισμών.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα, όπως κατέδειξε η πρόσφατη απογραφή, ούτε είναι ένα εκατομμύριο ούτε -αναλογικά- είναι περισσότεροι από τις υπόλοιπες χώρες της Ενωσης...

Είναι ψέμα, και παραμύθι για μικρά παιδιά, ότι οι -έστω πλεονάζοντες- δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονται για την οικτρή κατάσταση της οικονομίας, όταν έχεις ένα κράτος-ερείπιο, τη φοροδιαφυγή στα ύψη, τις μίζες (της κεντρικής εξουσίας) στη βιτρίνα, τη γεωργία σε μαρασμό, τον Τουρισμό προβληματικό και την ανταγωνιστικότητα χλωμή...

Είναι χυδαίο ψέμα το βολικό «μαζί»: ακόμη και να δεχθούμε ότι οι πλεονάζοντες υπάλληλοι επιβαρύνουν οικονομικά το κράτος, το ξεροκόμματο που τους πετάει η πολιτεία με τον διορισμό για να συντηρεί κομματικούς στρατούς εξαρτημένων, είναι ψιχία μπροστά στα ποσά που χάνει το κράτος στα deals με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ. όπλα, έργα, τράπεζες) με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και με τη θεσμοθετημένη κλοπή (π.χ. off shore, Χρηματιστήριο κτλ.)...

Ομως άθελά του ο Πάγκαλος παραδέχθηκε ότι τη χώρα δεν τη βύθισε μονάχα η πενταετία Καραμανλή, όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Παπανδρέου...

Κατά τα λοιπά, με τους σαματατζήδες που βρίσκουν το φως τους πάντοτε εκ των υστέρων, χάνει το νόημά της η αυτοκριτική...

'Eνα ακόμα εξαιρετικό κείμενο του Γιάννη Τριάντη από τη στήλη "Ο τύπος των ήλων " της Ελευθεροτυπίας

19 Σεπ 2010

Η μεγάλη απάτη

Βόμβα μεγατόνων από τον Πωλ Τόμσεν, εκπρόσωπο του ΔΝΤ στην τρόικα: «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδος δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος, αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας»...

Οψιμη και αισχυντηλή η παραδοχή, αλλά άκρως διαφωτιστική, γιατί κάνει κομμάτια τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί Μνημονίου, δανεισμού και χρεωκοπίας, ιδία αν ληφθεί υπ' όψιν και το υπόλοιπον της δηλώσεως Τόμσεν: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεωκοπήσει, διότι μια τέτοια επιλογή δεν συμφέρει κανέναν»!

Εχουμε και λέμε, λοιπόν, ξεκινώντας από την κυνική και ωμή παραδοχή ότι «δεν συμφέρει κανέναν» η χρεωκοπία της Ελλάδος: Ακριβώς έτσι είναι! Ποτέ δεν συνέφερε τους δανειστές η χρεωκοπία της χώρας. Κυριολεκτικά έτρεμαν στην ιδέα αυτή. Και για την τύχη της Ενωσης, αλλά κυρίως για τα δικά τους χρήματα (Γαλλία, Γερμανία). Επομένως, το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας ήταν το μεγάλο χαρτί που είχε στα χέρια του ο Γ. Παπανδρέου, αλλά ποτέ δεν το έριξε στο τραπέζι. Αν το είχε κάνει, ούτε Μνημόνιο θα υπήρχε ούτε δυναστική επιτήρηση ούτε η χώρα θα είχε γίνει περίγελως στα μάτια της οικουμένης...

Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στη συμπεριφορά του πρωθυπουργού: ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας απροκάλυπτα ψέματα προεκλογικώς, ήξερε ότι θα γινόταν καταγέλαστος αν υλοποιούσε επιλογές που βρίσκονταν στον αντίποδα των εξαγγελιών του. Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν μύθο: ότι τάχα ανακάλυψε μετεκλογικά τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία. Μύθος και ψέμα: τα ήξερε όλα. Με το νι και με το σίγμα (δηλώσεις Προβόπουλου κ.τ.λ.). Αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο: οχυρωμένος πίσω από το υπαρκτό αλλά όχι μείζον ζήτημα του χρέους, έριξε καθ' ολοκληρίαν τις ευθύνες στους προηγούμενους για την κατάσταση της οικονομίας.

Οπως είπε όμως και ο Τόμσεν, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας. Οι οποίες ως γνωστόν δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί ούτε σε διάστημα μίας πενταετίας. Είναι πρόβλημα δεκαετιών. Οπως και το γενικό συμμάζεμα του κράτους...

Τι έκανε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός; Οχυρώθηκε πίσω από το Μνημόνιο -κατασκευάζοντας το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεωκοπία»- για να μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές (τις απαιτούμενες, αλλά και τις προσαρμοσμένες στη νεοφιλελεύθερη λογική)

*** Ομως τα ψέματα είναι θνησιγενή. Και οι απάτες. Που αποκαλύπτουν «το ανύπαρκτο πρόσωπο που υπήρξαμε»..

Από τη στήλη του Γιάννη Τριάντη "Ο τύπος των ήλων" στην Ελευθεροτυπίας, 18/9/10